r54 ie Luchtvaartregiment Na de middagmaaltijd verhuisde de afdeling naar het dorp De Rijk in de Haar lemmermeer. Het luchtvarend personeel moest zich echter nog steeds gereed hou den voor een onmiddellijk vertrek. Toen omstreeks 19.00 bekend werd dat de wapens moesten worden neergelegd, kon en mocht niemand meer vertrekken. De twee vlieggerede K.L.M. vliegtuigen stonden, blijkbaar vergeten, nog steeds op het vliegpark. Bij een terugblik op de verrichtingen van de Bom.V.A., zal men een diep respect voelen voor de wijze, waarop zowel het luchtvarend als het technisch personeel zijn plicht heeft vervuld onder wel zeer ongunstige omstandigheden. De bemanningen, die in hun vliegtuigen opstegen in die vroege morgen van 1 o mei 1940, beseften nog niet wat oorlog eigenlijk betekende. Pas toen zij het brandende Schiphol hadden gezien, Ockenburg en Waalhaven hadden gebombardeerd en drie T V'n niet meer waren teruggekeerd van een bombardementsopdracht, drong het tot hen door hoe ontoereikend zij waren uitgerust voor een strijd tegen de over machtige Duitse tegenstander. Het behoeft dan ook geen verwondering te wekken, dat de vliegtuigbemanningen hun vliegbeurt aftelden en er in onderlinge gesprekken geen geheim van maakten, dat zij rondliepen 'met de dood in hun schoenen'. De vraag kan worden gesteld'Waarom konden de Nederlandse vliegers hun bom men niet afwerpen op zeer lage hoogte, zoals de vijand in vele gevallen deed?' Het antwoord op deze vraag luidt'Omdat Nederland slechts over één type schokbuis voor vliegtuigbommen beschikte. Deze was voorzien van een zodanige veiligheid, dat de bom tenminste 300 m moest vallen om tot ontploffing te kunnen komen. Omdat het doel daardoor dus altijd vrij hoog moest worden aangevlogen, was het met een T V niet mogelijk om zich tijdens een bomaanval door laagvliegen zoveel mogelijk te onttrekken aan de spiedende ogen van Duitse jachtvliegers of van het bedieningspersoneel van het Duitse luchtafweergeschut. Ook het in gebruik zijnde type bommenrichtkijker had in dit opzicht een onoverkomelijk nadeel, omdat hij niet automatisch werkte, maar met de hand moest worden ingesteld en bediend, hetgeen meer tijd vorderde, waardoor deze kijker ongeschikt was voor het bom bardement op zeer lage hoogten. Waarom werden na de eerste gevechtsdag de weinige overgebleven T V'n niet uit sluitend des nachts ingezet of althans bij duisternis? Het inzetten van de vliegtuigen overdag, terwijl de vijand een groot deel van het Nederlandse luchtruim beheerste, bracht voor de bemanningen toch abnormaal grote risico's mede. Omdat de Militaire Luchtvaart slechts over weinig jachtvliegtuigen beschikte, was het jagerescorte dat bij een bombardementsvlucht kon worden meegegeven, in de regel te klein om afdoende bescherming te kunnen verlenen. Een reden temeer dus

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

NIMH | 1970 | | pagina 168