63 Algemene oriëntering deze groepen in te delen, zodra de Strat.Ver.V.A. nieuwe en betere vliegtuigen zou hebben ontvangen. De Fokker-T V Het T V vliegtuig dat in het najaar van 1938 ter beschikking kwam, was oorspron kelijk ontworpen als luchtkruiser, een naam die waarschijnlijk een korte toelichting vereist. Voor wat betreft het gebruik van de jachtvliegtuigen, onderscheidde men bij de luchtverdediging twee systemen, nl. het alarmerings- en het bewakingssysteem. Het alarmeringssysteem had ten doel de jachtvliegtuigen zó tijdig opdracht tot star ten te geven, dat zij óók tijdig op de gewenste aanvalshoogte konden zijn om de te genstander aan te grijpen, derhalve vóór hij de te beschermen objecten had bereikt. Dit systeem kon alleen worden toegepast, indien een goed en snel werkende waar schuwingsdienst (luchtwachtdienst) aanwezig was en de afstand tussen de buitenste lijn der luchtwachtposten en het (de) te beschermen object (en) zó groot was, dat de 'dode tijd', d.w.z. de tijdsruimte gelegen tussen het ontvangen van de luchtwacht- melding en het op gevechtshoogte zijn van de verdedigers, kon worden overbrugd. De steeds groter wordende snelheid van de moderne bommenwerpers en de geringe diepte van ons land maakten dit vraagstuk (het tijdig op gevechtshoogte zijn van de jagers) steeds moeilijker. Bij het bewakingssysteem diende voortdurend een aantal gevechtsvliegtuigen in de lucht te zijn om te kruisen boven het gebied, dat vóór de te beschermen objecten was gelegen (de z.g. 'permanence'; het 'sperrefliegen') Het jachtvliegtuig met zijn geringe hoeveelheid brandstof was minder geschikt voor het bewakingssysteem, omdat dit door het overmatig grote aantal vlieguren - leid de tot een hoog brandstofverbruik, tot een snellere slijtage van het vliegtuigmateri eel en tot afmattingvan het personeel, indien de bewaking lang moestworden volge houden. De T V zou als luchtkruiser deze nadelen voor een groot deel ondervangen. Het vliegtuig zou een grote snelheid bezitten, voldoende brandstof aan boord heb ben om geruime tij d boven het te beschermen gebied te kruisen en voor de aanval be schikken over een sterke frontale bewapening. Behalve als luchtkruiser kon de T V, die een bommenlast van plm. 1 000 kg kon meevoeren, ook worden ingezet als mid delbare bommenwerper voor de indirecte luchtverdediging. Toen de T V ultimo 1938 in dienst werd gesteld, was de vooruitgang in de ontwikke ling van de jachtvliegtuigbouw, alsmede de toegenomen snelheid van de bommen werpers van dien aard, dat het toestel al niet meer geschikt was om als luchtkruiser te worden gebruikt. Daarom werden alle vliegtuigen van dit type ondergebracht in een bombardementsvliegtuigafdeling (Bom.V.A.). In de stompe doorzichtige neus van de T V bevond zich het beweegbaar gemonteer-

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

NIMH | 1970 | | pagina 77