63
Algemene oriëntering
deze groepen in te delen, zodra de Strat.Ver.V.A. nieuwe en betere vliegtuigen
zou hebben ontvangen.
De Fokker-T V
Het T V vliegtuig dat in het najaar van 1938 ter beschikking kwam, was oorspron
kelijk ontworpen als luchtkruiser, een naam die waarschijnlijk een korte toelichting
vereist.
Voor wat betreft het gebruik van de jachtvliegtuigen, onderscheidde men bij de
luchtverdediging twee systemen, nl. het alarmerings- en het bewakingssysteem.
Het alarmeringssysteem had ten doel de jachtvliegtuigen zó tijdig opdracht tot star
ten te geven, dat zij óók tijdig op de gewenste aanvalshoogte konden zijn om de te
genstander aan te grijpen, derhalve vóór hij de te beschermen objecten had bereikt.
Dit systeem kon alleen worden toegepast, indien een goed en snel werkende waar
schuwingsdienst (luchtwachtdienst) aanwezig was en de afstand tussen de buitenste
lijn der luchtwachtposten en het (de) te beschermen object (en) zó groot was, dat de
'dode tijd', d.w.z. de tijdsruimte gelegen tussen het ontvangen van de luchtwacht-
melding en het op gevechtshoogte zijn van de verdedigers, kon worden overbrugd.
De steeds groter wordende snelheid van de moderne bommenwerpers en de geringe
diepte van ons land maakten dit vraagstuk (het tijdig op gevechtshoogte zijn van de
jagers) steeds moeilijker.
Bij het bewakingssysteem diende voortdurend een aantal gevechtsvliegtuigen in de
lucht te zijn om te kruisen boven het gebied, dat vóór de te beschermen objecten was
gelegen (de z.g. 'permanence'; het 'sperrefliegen')
Het jachtvliegtuig met zijn geringe hoeveelheid brandstof was minder geschikt voor
het bewakingssysteem, omdat dit door het overmatig grote aantal vlieguren - leid
de tot een hoog brandstofverbruik, tot een snellere slijtage van het vliegtuigmateri
eel en tot afmattingvan het personeel, indien de bewaking lang moestworden volge
houden. De T V zou als luchtkruiser deze nadelen voor een groot deel ondervangen.
Het vliegtuig zou een grote snelheid bezitten, voldoende brandstof aan boord heb
ben om geruime tij d boven het te beschermen gebied te kruisen en voor de aanval be
schikken over een sterke frontale bewapening. Behalve als luchtkruiser kon de T V,
die een bommenlast van plm. 1 000 kg kon meevoeren, ook worden ingezet als mid
delbare bommenwerper voor de indirecte luchtverdediging.
Toen de T V ultimo 1938 in dienst werd gesteld, was de vooruitgang in de ontwikke
ling van de jachtvliegtuigbouw, alsmede de toegenomen snelheid van de bommen
werpers van dien aard, dat het toestel al niet meer geschikt was om als luchtkruiser
te worden gebruikt. Daarom werden alle vliegtuigen van dit type ondergebracht in
een bombardementsvliegtuigafdeling (Bom.V.A.).
In de stompe doorzichtige neus van de T V bevond zich het beweegbaar gemonteer-