Algemene oriëntering
kanonnen van 2 tl., zoals de nieuwe vuurmonden werden genoemd, en verkreeg de
Nederlandse luchtdoelartillerie eindelijk het zo onontbeerlijke lichte luchtdoelge
schut.
De 2 tl.
Deze snelvuurkanonnen waren klein, gemakkelijk te verplaatsen en uiterst modern.
Zij leenden zich bij uitstek voor een effectieve bestrijding van laagvliegende vlieg
tuigen. Door hun lichte constructie waren zij zeer snel te richten en men kon er zelfs
op zeer korte afstand voorbijvliegende vliegtuigen mee onder vuur nemen. Met dit
wapen kon - tot op een afstand van 1 800 m - elk vliegtuig als het ware worden 'be
sproeid' met explosieve granaatjes. De projectielen werden volautomatisch ver
schoten met een snelheid van 3 schoten per seconde. Zij hadden een gewicht van 134
gram en waren aan hun achtereinde van lichtsas voorzien, dat bij het afvuren van
zelf ontbrandde en een duidelijk zichtbaar lichtspoor achterliet. Hierdoor kon men
het wapen op twee manieren richten. Bij de ene methode werd de loop in de juiste
stand gebracht door op het vliegtuig te richten met behulp van een kringvizier. Bij
de andere methode trachtte men de lichtspoorbundel op het doel te brengen door
het geven van correcties. Granaatjes die geen doel troffen, kwamen voorbij de
grensafstand van 1 800 m uit zichzelf tot ontploffing, zodat zij geen onheil konden
aanrichten op de grond.
Toen Duitsland in september 1939 Polen binnenviel, vond Zwitserland daarin aan
leiding om de verdere leverantie van Oerlikon-kanonnen stop te zetten. Italië was
echter bereid de Nederlandse regering binnen een jaar 200 kanonnen van 2 cm
Scotti-Isotta-Fraschini te leveren. In de loop van de winter 1939/1940 kwamen in
derdaad 35 vuurmonden van dat type in Nederlands bezit. Aangezien de Oerlikon-
vuurmond officieel de benaming '2 tl. no. 1' had gekregen, werd de 2 cm Scotti offi
cieel aangeduid als de '2 tl. no. 2'.
Het 2 tl. kanon werd beschouwd als hèt wapen voor de bestrijding van vliegtuigen
op kleine afstanden. Het zou door zijn gunstige opstellingsmogelijkheden en de
minder hoge aanschaffingskosten bovendien in massa kunnen worden ingezet.
De 4 tl.
Reeds vóór de instelling van het Commando Luchtverdediging was in Nederland de
aandacht gevallen op een uitstekend, vol-automatisch vurend luchtdoelkanon van
4 cm van de Zweedse firma Bofors. Deze vuurmond achtte men het aangewezen ka
non om in de lagere luchtlagen te fungeren als 'lange arm van de verdediger'. Een
dergelijk wapen was vooral nodig bij de verdediging van objecten van grote omvang,
waarbij dus uitgestrekte luchtsectoren met vuur moesten worden bestreken. Dit ka-
7i
