geeft zijn impressies weer over de militaire luchtvaart in de
Tweede Wereldoorlog. De expositie blijft in het museum van
27 mei aanstaande tot eind september. Het tweede niet minder
belangrijke evenement is de bouw van een 'Gedachtenishoek' in
hal A. Voor deze bouw werd allerwegen begrip en steun onder
vonden. Het is de bedoeling dit gedeelte van het Museum zo
snel mogelijk in te richten opdat elke bezoeker, nog in het
lopende seizoen, kennis kan nemen van de namen der gevallenen
van de Militaire Luchtvaart en de Marine Luchtvaartdienst (MLD)
Wij hopen van ganser harte dat we in de volgende Nieuwsbrief
melding kunnen maken van realisatie van dit project, wy ach
ten het nameiyk byzonder belangryk dat naast de materiële her
inneringen die het Museum toont ook de nodige aandacht wordt
geschonken aan hen die voor de vrijheid hun leven hebben gegeven
M.H.G. Coolen (Directeur
Militaire Luchtvaart Museum)
Vleugels van de Marine Luchtvaartdienst
De marinevliegery biedt door haar vele aspecten
interessante mogelykheden voor een luchtvaartmuseum. Volgen
we daarby de ontwikkelingen van onze eigen Marine Luchtvaart
dienst (MLD), dan kunnen wy die als volgt op een rytje zetten.
Tot in de Tweede Wereldoorlog werd veel gevlogen met
drijvervliegtuigen en vliegboten. De drijvervl iegtuigen ken
merkten zich door in plaats van wielen drijvers te hebben, waar
mee vanaf water kon worden geopereerd. Verscheidene schepen
van de Koninkiyke Marine (KM) hadden een dergeiyk vliegtuig
aan boord ten behoeve van aanval, verkenning en waarneming van
artillerie-aanslagen. Gewooniyk werden ze met een kraan buiten
boord gezet en daarna met diezelfde kraan weer opgepikt. Maar
stond er enige zee van betekenis, dan moesten vliegoperaties
worden gestaakt: een nadeel dat althans wat betreft de start
kon worden opgevangen door een katapultinstallatie. De lichte
kruiser Hr.Ms. De Huyter was voor de oorlog uitgerust met een
dergeiyke installatie.
De vliegboten hadden een echte bootromp en konden
veel meer zeegang hebben. Eerst waren er Dornier Wal vliegboten
en daarna kwamen de Dornier 24K, de Catalina en de Mariner.
In hun tyd waren dat grote vliegtuigen met een spanwydte van
zo'n 25 tot 30 meter. In diverse boeken staan de verrichtingen
van deze vliegtuigen in de Tweede Wereldoorlog te lezen. Be
dacht moet worden dat in de Indonesische archipel deze vlieg
tuigen by de vele duizenden eilanden onnoemlyk vele landings
eri schuilplaatsen vonden. Het bereik van een Catalina was in
die dagen ook legendarisch, want. deze Amerikaanse vliegboot
kon zo'n 24 uur in de lucht blijven. Voorts mag de zeewaardig
heid van de Dorniers niet onvermeld blijven.
In de Tweede Wereldoorlog schakelde de MLD over op
wielvliegtuigenLockheed Hudsons en daarna B-25 Mitchells,
waarmee respectieveiyk in het Britse Coastal Command en in de
2nd Tactical Air Force aan de strijd- tegen de vyand in Europa
werd deelgenomen. Vanuit Ceylon bleef de MLD opereren met de
resterende en daarna aangevulde Catalina-vlootde Catalina
werd later vervangen door de B-24 Liberator. Maar daarnaast
werd onze marine, zy het op bescheiden schaal, een 'carrier1
marine. Want door het voorzien van een vliegdek aan boord van
tankers begon men in 1 943 met boordvliegtuigen te opereren.