geeft zijn impressies weer over de militaire luchtvaart in de Tweede Wereldoorlog. De expositie blijft in het museum van 27 mei aanstaande tot eind september. Het tweede niet minder belangrijke evenement is de bouw van een 'Gedachtenishoek' in hal A. Voor deze bouw werd allerwegen begrip en steun onder vonden. Het is de bedoeling dit gedeelte van het Museum zo snel mogelijk in te richten opdat elke bezoeker, nog in het lopende seizoen, kennis kan nemen van de namen der gevallenen van de Militaire Luchtvaart en de Marine Luchtvaartdienst (MLD) Wij hopen van ganser harte dat we in de volgende Nieuwsbrief melding kunnen maken van realisatie van dit project, wy ach ten het nameiyk byzonder belangryk dat naast de materiële her inneringen die het Museum toont ook de nodige aandacht wordt geschonken aan hen die voor de vrijheid hun leven hebben gegeven M.H.G. Coolen (Directeur Militaire Luchtvaart Museum) Vleugels van de Marine Luchtvaartdienst De marinevliegery biedt door haar vele aspecten interessante mogelykheden voor een luchtvaartmuseum. Volgen we daarby de ontwikkelingen van onze eigen Marine Luchtvaart dienst (MLD), dan kunnen wy die als volgt op een rytje zetten. Tot in de Tweede Wereldoorlog werd veel gevlogen met drijvervliegtuigen en vliegboten. De drijvervl iegtuigen ken merkten zich door in plaats van wielen drijvers te hebben, waar mee vanaf water kon worden geopereerd. Verscheidene schepen van de Koninkiyke Marine (KM) hadden een dergeiyk vliegtuig aan boord ten behoeve van aanval, verkenning en waarneming van artillerie-aanslagen. Gewooniyk werden ze met een kraan buiten boord gezet en daarna met diezelfde kraan weer opgepikt. Maar stond er enige zee van betekenis, dan moesten vliegoperaties worden gestaakt: een nadeel dat althans wat betreft de start kon worden opgevangen door een katapultinstallatie. De lichte kruiser Hr.Ms. De Huyter was voor de oorlog uitgerust met een dergeiyke installatie. De vliegboten hadden een echte bootromp en konden veel meer zeegang hebben. Eerst waren er Dornier Wal vliegboten en daarna kwamen de Dornier 24K, de Catalina en de Mariner. In hun tyd waren dat grote vliegtuigen met een spanwydte van zo'n 25 tot 30 meter. In diverse boeken staan de verrichtingen van deze vliegtuigen in de Tweede Wereldoorlog te lezen. Be dacht moet worden dat in de Indonesische archipel deze vlieg tuigen by de vele duizenden eilanden onnoemlyk vele landings eri schuilplaatsen vonden. Het bereik van een Catalina was in die dagen ook legendarisch, want. deze Amerikaanse vliegboot kon zo'n 24 uur in de lucht blijven. Voorts mag de zeewaardig heid van de Dorniers niet onvermeld blijven. In de Tweede Wereldoorlog schakelde de MLD over op wielvliegtuigenLockheed Hudsons en daarna B-25 Mitchells, waarmee respectieveiyk in het Britse Coastal Command en in de 2nd Tactical Air Force aan de strijd- tegen de vyand in Europa werd deelgenomen. Vanuit Ceylon bleef de MLD opereren met de resterende en daarna aangevulde Catalina-vlootde Catalina werd later vervangen door de B-24 Liberator. Maar daarnaast werd onze marine, zy het op bescheiden schaal, een 'carrier1 marine. Want door het voorzien van een vliegdek aan boord van tankers begon men in 1 943 met boordvliegtuigen te opereren.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Nieuwsbrief Militaire Luchtvaart Museum | 1982 | | pagina 3