meegeholpen, speciaal werd de groep fotografen en luchtmachtbewaking genoemd. Na een welkomsdrankje werden de aanwezigen uit genodigd voor een voortreffelijke rijstmaaltijd. Na afloop hiervan werd onder het genot van een kopje koffie nog wat nagepraat. Vervolgens keerde men voldaan huiswaarts. Al met al een zeer geanimeerde en geslaagde avond. Immers tij dens het "dienst doen" in het museum komt het niet zo tot wat onderling kontakt, deze gelegenheden bieden daartoe de kans. Een lofwaardig initiatief van de directie, dat hopenlijk tot een "traditie" wordt verheven. H.J. de Jong. MIJMERINGEN van een TOEZICHTHOUDER De B-25's M-461 en M-373 deel II Het probleem was blijkbaar dat Makassar wat moeilijk contact met de M-461 had, maar omdat onze commu nicatie met Makassar via de seinsleutel ging, liepen we achter de feiten aan. Ik had net aan Makassar laten door geven dat ik m'n koers noordelijk aan het verleggen was toen er een noodkreet kwam "te blijven waar ik was". Eén en ander impliceerde dat ik in het slechterwordende weer rondjes moest gaan draaien. Met dit soort weer, en de gebrekkige meteo-informatie, wist je nooit zeker naar welke kant de wind aan het waaien was. Al ronddraaien de zouden we zodoende onze juiste positie wel eens kwijt kunnen raken omdat we nog te ver van het baken af waren om een goede radio-kompas peiling te nemen, die met dit weer nu ook weer niet altijd even betrouwbaar was. Ik voelde me niet "lekker" en merkte aan de rest van de bemanning dat "de spanning er in zat". De nu zeer zware regen en steeds flitsende bliksem maakte de zaak onplezieriger ook al omdat het overal ging lekken en ons naar elkaar schreeuwen nauwelijks verstaanbaar was. We wilden de intercom niet gebruiken voor het geval de telegrafist plotseling nieuws zou hebben. In onze stam pende en schuddende kist zat de arme man toch al in z'n eentje achter het bommenluik. Als je dan ook nog geen enkel zicht naar buiten hebt en je merkt dat het "voorin niet lekker zit" moet je je achterin maar klein voelen. Even later kon hij melden dat Mandai geen contact meer met de M-461 had. We keken elkaar eens aan en trachtten onze gevoelens maar niet te tonen. Onze bwk werd wat zenuwachtig en attendeerde ons op de benzinestand-meters. Inderdaad kon het niet te lang meer duren en vroeg ik Mandai dringend te mogen gaan naderen. In welke gewetensnood ik ze daar plaatste, be sefte ik pas later. Konden zij het risico nemen dat er twee vliegtuigen in de lucht tegen elkaar botsten? Het duurde even voor er antwoord kwam en dat ze hoopten dat ik op het radio-kompas binnen kon komen. Ze zouden buiten luisteren of ze me hoorden. Dichter bij Makassar komende kregen we eindelijk direct contact met het vliegveld. In dit rotweer deed het onaan genaam aan constant Mandai de M-461 te horen oproe pen en geen antwoord te krijgen. De naald van het radio-kompas zwabberde wat onre gelmatig maar het leek min of meer de goede richting te zijn. Mandai werd nu gevraagd of ik binnen kon komen als ik het veld zou zien. Plotseling een kreet dat ze me meen den te horen maar "pas op bergen". Zouden ze daar be neden soms denken dat de M-461 tegenforget it, we hadden meer dan genoeg aan ons zelf. Het radio-kompas was nu steady en wist ik nu richting noordwest te vliegen naar de kust toe. Ik daalde zo ver mogelijk tot plotseling de wijzer van het radio-kompas aangaf dat we over het baken gevlogen waren. Ik gilde de 2e toe een kwart flaps te geven en even later het lan dingsgestel uit te laten om zo langzaam mogelijk te kun nen vliegen. Al dalende kwamen we onder de wolkenflar den uit, maar het regende nog flink. Plotseling, aan mijn zijde, zag ik door de regen lichtjes van de stad Makassar en draaide scherp landinwaarts. De 2e, die de lichtjes aan zijn zijde niet gezien had, schrok zich wild. Ik schreeuwde de 2e en de bwk toe naar de baanver- lichting van Mandai uit te kijken. Als een wonder hield de harde regen even op, zag ik schuin links voor mij d< baanverlichting maar zat lekker scheef voor de baan. Geen zin om nogmaals de baan te moeten aanvliegen met de kans het weer hard zou kunnen gaan regenen (vervolg op deel I in Nieuwsbrief nr. 19 - okt.1986) Een transport B-25 Michell met bemanning en passagiers (coll. M.TA Schep)

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Nieuwsbrief Militaire Luchtvaart Museum | 1987 | | pagina 4