heidsrecords raakte de USAF uitgekeken op de Star-
ïter. Het toestel had een te klein operationeel be
reik,en het beschikte nauwelijks over een "all-
weather" capaciteit. Zo kon het dus gebeuren dat de
F-104A na amper twee jaar actieve dienst als eerstelijns
gevechtsvliegtuig werd uitgefaseerd. Het grootste ge
deelte van de Starfighters verhuisde naar de Air National
Guard, de Amerikaanse reserve luchtmacht. De rest
werd verkocht aan landen als Nationalistisch China en
Pakistan. Van de F-104A werden er 155 geprodu
ceerd.
Een nieuwe uitvoering van de Starfighter diende zich
echter spoedig aan: in oktober 1958 werd de F-104C in
dienst genomen. Uiterlijk slechts van zijn voorganger te
onderscheiden door een installatie die bijtanken in de
lucht mogelijk maakte, was de F-104C een totaal nieuwe
Starfighter. Het toestel had een verstevigde rompstruc-
♦"sir, en was uitgerust met de meer presterende
9-GE-7 motor. Door de introductie van aangeblazen
flaps beschikte de F-104C over verbeterde vlieg-
eigenschappen, en een grotere stabiliteit bij lagere snel
heden. Deze Starfighter was geen pure luchtverdedi
gingsjager meer, maar een jachtbommenwerper, en
dientengevolge de verandering in zijn taakstelling,
moest hij meer bewapening kunnen meenemen. Hiertoe
werden er twee bevestigingspunten onder de vleugel,
en een onder de romp gemonteerd. De tweezitsversie
van de F-104C was de F-104D. De F-104D was voorzien
van het vergrootte kielvlak, wat we ook al bij de F-104B
zagen.
Van de F-104C en de F-104D werden er respectievelijk
77 en 22 geproduceerd. Alle F-104C Starfighters heb
ben bij het 479ste Tactical Fighter Wing gevlogen. Het is
wel aardig om te weten dat deze eenheid van april tot en
met december 1965 met de F-104C in Vietnam heeft ge
vlogen. De eerste taak van de Starfighters was het uit
eren van MIGCAP (Mig Combat Air Patrols) es-
cortevluchen, hoog boven de Noord Vietnam aanvallen
de B52 bommenwerpers. Een tweede rol in Vietnam was
het verlenen van steun bij aanvallen op gronddoelen. In
totaal hebben de drie squadrons van het Wing 2269
operationele missies gevlogen, waarbij totaal 8820 vlieg
uren werden geboekt. De gemiddelde missie duurde vier
uur, maar vluchten langer als zeven uur waren geen uit
zondering. Drie Starfighters gingen gedurende deze pe
riode verloren door vijandelijk afweervuur.
De belangrijkste en meest geproduceerde variant van de
Starfighter is echter de F-104G geweest. Het was in 1958
dat de Duitse Luftwaffe een nieuw toestel zocht, dat in
zetbaar moest zijn als jachtbommenwerper, onderschep
pingsjager en/of fotoverkenner. Lockheed zag hier een
enorme markt voor haar toestel, want naast Duitsland wa
ren nog een groot aantal andere Europese landen op zoek
naar een nieuwe jager, die ongeveer aan dezelfde eisen
moest voldoen als die van de Luftwaffe. Geheel naar de
eisen van de Luftwaffe ontwikkelde Lockheed dan ook de
F-104G. Naast de Starfighter waren er nog drie andere
serieuze kandidaten: de Grumman G98 Super Tiger, de
Dassault Mirage III, en de English Electric Lightning. De
Duitse onderzoekscommissie die uiteindelijk moest beslis
sen kwam mede door de vele hoogte- en snelheidsre
cords die de Starfighter brak steeds meer onder de indruk
van Kelly Johnson's ontwerp, en op 6 februari 1959 werd
bekend gemaakt dat de Luftwaffe 66 F-104G's en 30
F-104F trainers zou aanschaffen. Later dat jaar werd een
overeenkomst gesloten waarbij de firma's Messerschmitt,
Hein kei, Dornier, en Siebel nog eens 210 toestellen in
licentie zouden produceren. Zoals verwacht door Lock
heed bestelden in het kielzog van Duitsland vele andere
landen de F-104G "Super" Starfighter, of een iets aange
paste versie van.
Ook Nederland koos voor de Starfighter. Op 20 april 1960
tekende men een contract waarbij besloten werd dat van
de aan te schaffen F-104G's, 95 bij Fokker, en 25 bij Fiat
zouden worden gebouwd. De 18 TF-104G tweezitters
zouden rechtstreeks van de Lockheed fabrieken te Palm-
dale betrokken worden. Voor de Koninklijke Luchtmacht
begon het Starfighter tijdperk pas echt, toen op 19 decem
ber 1962 de D-8013 en de D-8022 door de kapiteins
Janssen en Okkerman op de vliegbasis Twenthe werden
afgeleverd. De Klu werd supersonisch!
VLUCHT
BANDOENG - MEDAN v.v.
Het navolgende verslag werd in 1930 geschreven door
de Kapitein B.H.F. van Lent, naar aanleiding van een
vlucht met zes Fokker C-V vliegtuigen van Bandoeng
naar Medan en terug van 24 september tot 1 okto
ber 1930.
Twee VF-104A's pre-productiemachines
(wordl vervolgd)
