voor zouden 3 x 500lbs brisantbommen worden meege
nomen en 1 brandbom van 500 lbs. De rest van het bom-
menruim werd bestemd voor een extra brandstoftank.
Op zo'n 800 mijl voor het afvlieggebied kwamen de
schepen in een zware storm terecht. In het gebulder van
die storm mengde zich plotseling het gebulder van
scheepsgeschut terwijl ook duikbommenwerpers van
de escorterende ENTERPRISE daartoe het nodige bij
droegen. Een Japanse visser bleek verkend te zijn, en
ofschoon die binnen 3 minuten tot zinken werd gebracht,
was de kans heel groot, dat er een bericht naar Japan
was gezonden. Dat betekende, dat nu eerder gestart
moest worden en ook circa 400 zeemijlen verder moest
worden gevlogen. En dat betekende, dat de B-25's ui
terst zuinig met hun benzine moesten omgaan, wilde
men China halen. Erger was echter, dat dat nu niet gedu
rende daglicht zou gebeuren, maar in donker.
Als eerste startte Doolittle; hij had zo'n 130 meter vlieg
dek tot zijn beschikking maar daar er een storm stond
van 80 km/u was hij al na 100 meter los. Het was toen
0820 lokale tijd, 10 uur eerder dan de oorspronkelijk ge
plande start. Met een intervan van circa 4 minuten gin
gen de andere B-25's de lucht in, nagewuifd door de op
post staande bemanning van de HORNET en. .door
de vliegers van de in de hangar gehouden boordvliegtui-
gen.
leder vliegtuig vloog op circa 500 ft naar Japan, pas bij
hun doel aangekomen zou naar 1500 ft worden geklom
men om de bommen af te gooien. De verwachte vijande
lijke vliegtuigen bleven uit. Wel werden zij hoogvliegend
gezien. Er was ook wat afweergeschut, maar de bom
men werden zonder tegenslag afgeworpen, min of meer
tot verbazing van de Japanse bevolking, die oorspron
kelijk 's avonds verrast had moeten worden. Daarna be
gon het moeilijkste deel van de opdracht. Het werd don
ker en de navigatie was niet erg accuraat, ook al orrv
de kaarten overdrukken waren van kaarten van 30 jaren
terug. Zodoende sprong het grootste deel van de
bemanningen in het donker uit hun vliegtuigen, anderen
crashten op stranden of in zee. Eén B-25 landde bij Vla
divostok en werd daar geinterneerd door de Russen en
helaas viel een 8-tal mannen in Japanse handen, waar
van sommigen prompt als "oorlogsmisdadigers" wer
den onthoofd.
Via India keerde het grootste deel van hen terug naar de
VS, alwaar men hen een grote ontvangst gaf. Een ieder
van hen werd gedecoreerd. Het nieuws over de aanval
werd met grote koppen in de kranten gezet, radiosta
tions hielden aparte uitzendingen, regeringsleiders en
bevelhebbers gaven hun opinies o.m. Churchill, die
evenals Roosevelt de Japanners waarschuwden, dat er
meer zou komen. En ofschoon er een jubelstemming
heerste, was de militaire waarde van de operatie eigen
lijk uiterst gering. Wel was bewezen, dat toen nog alleen
het vliegkampschip zulke operaties mogelijk maakte.
Daarnaast was ook bewezen, dat de US Navy en de
ArmyAF toch wel met elkaar overweg konden eno
was bewezen, dat Japan kwetsbaar was. Vooral admi
raal Yamamoto, de man die tegenstander was van de
oorlog en toch trouw bleef aan de Japanse zaak, ont
ving het bericht in stilte. Misprijzend zou hij later gezegd
hebben, dat hij zoiets wel verwachtte, waarna hij zijn staf
meteen aan het werk zette voor de actie, die Japan van
ondergang moest redden, de slag om Midway, (daar
over in een volgende Nieuwsbrief meer).
H.J.E. van der Kop
18 April 1942 start Doolittle als eerste van USSHORNET voor de eerste aanval op Japan. De dikke streep op het vliegdek moest het pad van het linkerwiel
aangeven, de dunne streep, dat van het neuswiel. Zodoende kon men de opbouw van het schip juist met de rechtervleugel klaren.
*)Doolittle was één van de
crak-vliegers van de USAAF,
al beroemd vanwege zijn
gewaagde vluchten voor de
Schneider trophee enz. Ge
durende de oorlog kreeg hij
als generaal de hoogste
posities in de USAAF en
daarna in de USAirForce.
