gaan zitten. In hun open cockpits striemden
regen en wind in hun gezichten. Moeizaam
vochten de jagertjes, met vaste hand be
stuurd door hun ervaren piloten, tegen de
elementen. Goede kaarten bezaten ze niet.
Alleen Versteegh beschikte over iets dat op
een kaart leek, maar dat door Van der Griend
werd betiteld als een vodje papier.
Hoe verder ze kwamen hoe lager de wolken
hingen. Op een hoogte van 20 a 30 meter
vliegend zochten ze hun weg, steeds de V-
formatic aanhoudend, door een klooi die
geleidelijk smaller werd, waardoor ze de
formatie niet konden handhaven en achter
elkaar moesten gaan vliegen. Terugkeren
naar Kopenhagen was niet mogelijk, daar
voor waren de weersomstandigheden te
slecht en de vallei te smal. Bovendien liet de
brandstofvoorraad zulks niet toe.
Na een moeilijk half uurtje verbreedde de
vallei zich en viel de spanning weg. Vóór zich
zagen ze het militaire vliegveld van Gothen
burg liggen waar ze even later in de stro
mende regen een keurige landing uitvoer
den.
De ontvangst was mistroostend; door het
slechte weer had niemand de Nederlanders
verwacht. Alleen de wacht was - vanzelfspre
kend - aanwezig. De volgende dag vonden de
wedstrijden plaats. Een sterk bezet interna
tionaal deelnemersveld belette onze esca
drille niet om prachtige successen te beha
len. Behalve de wedstrijd escadrille vliegen
wonnen onze mannen ook de estafette
wedstrijd en de snelheidswedstrijd. Beladen
met vele prijzen, die bestonden uit handge
dreven zilveren voorwerpen, keerden zij op
Socsterberg terug, waar men sprak van de
binnenlopende zilvervloot.
Toen men op Soesterberg de beschikking
kreeg over de Fokker C-V schakelden de 'Vijl
Vingers' op dit type vliegtuig over, dat door
z'n uitstekende vliegcigenschappen bijzon
der geschikt bleek voor het verrichten van
luchtakrobatiek.
Versteegh, inmiddels bevorderd tot kapitein,
leidde z'n escadrille van de ene overwinning
naar de andere. Toen Jongbloed afhaakte
werd z'n plaats ingenomen door de luitenant
Jhr.Mr. G. Sandberg, een vlieger tot in z'n
vingertoppen.
Soesterberg 1923. Huldiging van de 'Vijf
Vingers' na de overwinning in Gothenburg.
V.l.n.r.: mecanicien Van Dijk (in veldgrijs),
Jongbloed, Bakkenes, Versteegh, Van der
Griend en Van Weerden Poelman.
Niet altijd was het wedstrijdvliegen voor de
'Vijf Vingers' een feestelijk gebeuren.
Op een vliegfeest bij Brussel zouden onze
vliegers direct na een demonstratie door een
parachutist moeten optreden. Op grote
hoogte sprong de man - die was voorzien van
drie valschermen - uit z'n vliegtuig. Het
eerste valscherm opende zich en de man
zweefde rustig omlaag. Toen sneed hij de
lijnen van het valscherm door en viel hij weer
in vrije val naar beneden. Daarna opende hij
het tweede valscherm en ook van dit exem
plaar sneed hij de lijnen door. Toen kwam
het derde en laatste valscherm aan de beurt.
De man kwam dichter en dichter bij de
grond, zo dicht zelfs, dat men hem koorts
achtig kon zien worstelen met het valscherm,
waaraan kennelijk iets haperde. Het opende
zich echter niet
Het programma moest worden afgewerkt en
direct na dit tragische ongeval moesten de
'Vijf Vingers' de lucht in. Diep onder de
indruk van het gebeurde startten zij en
werkten hun nummer feilloos af. Men kan
11
