De Douglas DC-3, die tot de meest gebouwde en beroemdste vliegtuigen ter wereld
behoort.
was duur. De vlieger besloot de DC-2 vleugel
toch maar te laten komen en dan maar te
zien of er iets mee te improviseren viel. De
vleugel werd onder de buik van een ander
vliegtuig bevestigd en naar de gestrande
machine gevlogen. Hoewel iedereen, behal
ve de piloot, het er over eens was dat het toch
niets zou worden, werd de te kleine vleugel
met veel passen, meten en zwoegen aan de
DC-3 gemonteerd. Toen de machine zich
klaar maakte voor de start zocht iedereen een
veilig heenkomen, in de veronderstelling dat
de poging om de kist de lucht in te krijgen in
een ramp zou eindigen.
Er gebeurde echter niets, of liever gezegd, er
gebeurde een wonder; de machine vloog als
een droom, zoals de piloot later verklaarde.
Deze nu legendarische machine, kruising
tussen DC-2 en DC-3, is de geschiedenis
ingegaan als de DC-2Yi.
De laatste DC-3 verliet in maart 1946 de
fabriek. Het type werd niet meer gebouwd,
wat niet wil zeggen, dat het ook niet meer
werd gebruikt. Na de oorlog werden enkele
duizenden overtollige 'Dakota's' door tal
van luchtvaartmaatschappijen aangekocht
en omgebouwd tot verkeersvliegtuig om op
de luchtlijnen te worden ingezet totdat
betere en grotere machines beschikbaar
zouden komen. Men kon er niet toe komen
de DC-3 geheel uit de vaart te nemen.
Vandaar dat er momenteel nog een aantal
maatschappijen en luchtmachten gebruik
van haar diensten maken.
Menige Nederlander zal zich de DC-3
blijven herinneren als het vliegtuig, waarin
hij z'n luchtdoop ontving.
Als we het Militaire Museum bezoeken
blijven we altijd even bij de C-47A ZU-5
staan om te mompelen: 'Bedankt, Grand
Old Lady'.
Thijm J.K. de Raaf
21
