Boordviiegtuigen
in de Tweede Wereldoorlog
eenheid ter wereld die nog met de RF-84F
vliegt. Volgens Noitsis zal het squadron over
twee jaar zijn acht resterende Thunder-
flashes afdanken en volledig op de RF-4E
Phantom overschakelen.
(Defentiekrant 4 augustus 1988)
In januari j.l. bespraken wij de jachtvliegtuigen. Nu zijn de andere boord
viiegtuigen aan de beurt.
In het algemeen was de filosofie bij jacht
vliegtuigen ook van toepassing op de torpe
dovliegtuigen en bommenwerpers: de Ame
rikanen beoogden zware, solide, van pantser
voorziene vliegtuigen, dejapanners lichtere,
wendbaarder vliegtuigen, waarbij wederom
het bereik voorop stond. En dat laatste gaf de
Japanse vloot in de eerste jaren de mogelijk
heid van groter afstand toe te slaan. Voor wat
betreft de Britten dient U eraan herinnerd te
worden, dat het vliegtuigbestand van de
Fleet Air Arm bij het uitbreken van de oorlog
verouderd was, maar in de loop van de strijd
kwamen Britse toestellen in dienst,waarmee
de vijand rekening diende te houden, zij het
dat zij qua bereik altijd tekort kwamen. Alle
hier genoemde toestellen hadden eigen
boordwapens, vaste en/of handbediende
mitrailleurs. Later werden ook raketten
toegevoegd.
Tenslotte moet niet onvermeld blijven, dat
ofschoon in de 30-er jaren men beoogde
vliegtuigen te bouwen voor specifieke taken,
er daarin een verandering was te bespeuren.
Zo werden torpedovliegtuigen ook als bom
menwerper ingezet en jachtvliegtuigen als
duikbommenwerpers. Hoewel hierna ge
noemde vliegtuigen veelal veel langzamer
waren can de jachtvliegtuigen, groeiden de
typen in zekere zin ook op dat gebied naar
elkaar toe.
TORPEDO-BOMMENWERPERS
Al in augustus 1915 werden torpedo's door
vliegtuigen gelanceerd. Dat gebeurde in de
Aegeïsche zee door Short tweedekkers,
watervliegtuigen die met een 36 cm torpedo
met veel moeite de lucht in kwamen. Bij de
ontwikkeling van het vliegkampschip was de
torpedojager een vanzelfsprekendheid, om
dat men de torpedo toen het dodelijkste
wapen tegen vijandelijke schepen achtte. Zo
werden grotere en betere vliegtuig-torpedo's
ontwikkeld. Lanceerafstanden werden steeds
groter, ook omdat de luchtafweer beter
werd.
De Japanners gebruikten in de oorlog de
Nakajima B5N (cf geallieerde code=gc: Kate)
als voornaamste torpedo-bommenwerper,
die nagenoeg op alle fronten met succes
werd ingezet, beginnend bij Pearl Harbor
waar de Kate's zowel torpedo's lanceerden
op de daar liggende slagschepen, of zware
bommen afwierpen die waren ontwikkeld uit
zware 800 kg wegende granaten van scheeps
geschut. Met een ca. 1000 pk stermotor, een
bemanning van 3 kon men doelen tot +800
km van eigen schip aanvallen met 1 torpedo
of zo'n zware bom. In 1944 kwam weliswaar
de Aichi B7A2 Shooting Star als opvolger in
dienst, maar die voldeed niet Meer succes
had de Nakajijma B6N Tenzan (gc Jill)
genoemd. Met een 1850 pk stermotor kon
800 kg aan torpedo of bommen tot op ca
1200 km op een doel worden gebracht.
Doordat zoveel Japanse vliegkampschepen
verloren waren gegaan, werd de Jill veelal
van de wal gebruikt.
De Amerikanen gingen de oorlog in met de
SBD Devastator, een 3 zitter, die ca 500 kg
9
