- -
tiÊföÈgÊÊÊÉ
$m.
Instructie op de Wackett.
tegen het voetenstuur moest verduidelijken
wat je moest doen. Gelukkig zat er een soort
frame tussen leerling en instructeur. Als je de
verhalen uit het vooroorlogse tweedekker
tijdperk mocht geloven dan kreeg een
leerling wel eens een klap met een engelse
sleutel op z'n gelukkig harde vlieghelm als
hij de bedoelingen van de instructeur niet
begreep. Als de instructeur zijn cockpitdak
openschoof kon hij bij een landing langs de
kist kijken omdat hij niet alleen achter de
leerling zat maar ook wat lager. Noodzake
lijk was dit zelfs als de leerling de instructeur
met enkele gebaren duidelijk had gemaakt
dat er weer eens olielekkage was en de
voorruit onder de olie zat. Even vervelend
was het als je merkte datje broekspijpen en
schoenen onder de olie zaten.
Het kistje had door de vleugelslots een
vriendelijke vrille. Bij het overtrekken begon
de Wackett even te trillen en klapte dan over
een vleugel weg. Na zo'n 5 slagen had je hem
meestal weer onder controle.
Het echte 'nothing on the clock but the
makers name and even that was spelled
wrong' (het echte stuntwerk dus) was erbij de
Wackett niet erg bij met z'n te geringe pk's.
Om een looping te draaien moest je met lull
power en duikend het beestje snelheid geven
alvorens op te trekken en de loop in te zetten.
Deed je dat niet of onvoldoende dan kwam je
als een aangeschoten vogel naar beneden.
Het parool was dus alleen op flinke en veilige
hoogte een looping draaien.
De solo overlandvluchten, met in de begin
periode voorzien van een Stengun en muni
tie, was weer een ander avontuur. Ergens was
een niet in gebruik zijnd vliegveldje. Zagje er
geen Nederlandse troepen dan verkende je
eerst goed de omgeving waarbij je dan lekker
laag kon vliegen. Leek alles veilig dan maakte
je een touch and go. Landen, omdraaien,
taxiën en weer starten was een risico dat je
nam als je er zeker van meende te zijn dat er
eigen troepen stonden te kijken.
Het laagvliegen was weer een andere sensatie
en het hoogtepunt was als de instructeur de
voorvlieger was en we follow the leader
moesten oefenen. Onder het motto 'machts
vertoon' drukte de instructeur z'n kist soms
beneden de toch niet al te hoge rubberbo
men in de omgeving van Kalidjati en
daverden we huisje boompje beestje er
vrolijk op los. Mensen mochten we niet lastig
vallen maar een eenzame slome karbouw
was wel eens het slachtoffer. Met de staart
recht omhoog probeerde het eens zo slome
dier onze snelheid te evenaren.
16
'y/Y-V,,-:
