BhMHHBI
«ÜP»
De Atlantic (Fokker) C-2A Question Mark van het U.S. Army Air Corps.
dienst een order voor een aantal transport
vliegtuigen.
Enkele vooraanstaande Amerikaanse lucht-
verkeersmaatschappijen zoals Pan American
Airways en Transcontinental Western Air
hadden intussen een aantal F.VII Trimotors
op hun routes ingezet.
Onder de naam Atlantic C-2 bracht Fokker
een militaire uitvoering van de F.VIIa/3m uit
waarvan het USAAC er drie (serienummers
26-202/204) in dienst nam. Hoewel de
toestellen praktisch gelijk waren aan de
F.VIIa/3m, hadden ze een gewijzigde stuur
hut en een enigszins ruimere kajuit, welke
plaats bood aan acht passagiers of zes
brancards. De voortstuwing werd verzorgd
door drie Wright Whirlwind R-790-1 (J-5)
stermotoren van 225 pk elk. Van de oor
spronkelijke spanwijdte van 19.30 meter
week een van de C-2's (26-202) in zoverre af
dat deze was vergroot tot 21.69 meter, terwijl
de brandstofcapaciteit belangrijk was toege
nomen. Behalve drie C-2's werden er acht C-
2A's (28-119/126) aan het USAAC geleverd.
Deze machines hadden een spanwijdte van
22.20 meter. Een van deze C-2A's (de 28
120) kwam zodanig in de publiciteit, dat het
de moeite waard lijkt er iets meer over te
venellen.
Het is vanzelfsprekend geworden, dat mili
taire vliegtuigen, die grote afstanden over
bruggen tijdens de vlucht van brandstof
worden vootzien In de twintiger jaren stond
zoiets nog in de kinderschoenen. In augus
tus 1923 toonden de Amerikaanse luitenants
Lowell Smith en Paul Richter aan dat
brandstof, voedsel en een aantal andere
zaken van het ene naar het andere vliegtuig
konden worden overgebracht tijdens een 37
uur durende vlucht boven San Diego in
Californië.
Twee Belgische piloten, Louis Crooij en
Victor Groenen schroefden van 2 tot 4 juni
1928 het duurrecord van Smith en Richter
op tot 60 uur en 7 minuten, waarbij
regelmatig tijdens de vlucht werd geravitail-
16
-••• v'v'y.'
