juni 1942 deelnam aan de aanval op Bremen.
Zo kwamen de eerste massa-aanvallen tot
stand, die door Harris graag 1.000 bomber
raids werden genoemd, zij het dat dat getal
toen vaak niet werd gehaald.
Ondertussen nam de productie van de Britse
zware bommenwerpers op bewonderens
waardige wijze toe, 1942, 191 per maand, in
1944 ca 470 per maand. Opmerkelijk is ook
de grotere productie van andere toestellen.
De Amerikaanse luchtmacht zou van bases
uit het VK de vijand eveneens met zware
bommenwerpers bestoken en daar die dag
operaties prefereerden, zou de RAF 's nachts
opereren. Dat was noodzakelijk, daar de
Britse bommenwerpers met hun zwakke 7,7
mm bewapening overdag geen overlevings
kansen hadden. Harris probeerde meteen de
Amerikaanse generaals voor zijn concept te
winnen. Massale bombardementen wilde de
VS wel op militaire, strategische doelen,
maar niet het doelbewust vernietigen van
hele steden, met als oogmerk de burgerbe
volking zo te demoraliseeren, dat zij het
voornaamste element zouden vormen om
de vijand op de knieën te brengen. Dat was
voor Harris een tegenslag, maar het zoveel
mogelijk rond de klok aanvallen - de VS
overdag en de RAF 's nachts - kreeg betere
coördinatie. Er ontstond ook een rivaliteit.
De Amerikanen waren daarbij niet te over
tuigen van de nauwkeurigheid van nacht-
aanvallen. De medio 1942 opgerichte R.A.F.
Pathfinder Force zou dat met ontwikkelin
gen als de Gee, de H2S radars, de O boe-
aanval techniek veranderen. Inderdaad ver
beterden de resultaten, maar die bleven
onder die van de USAAF. Menigmaal werd
er bij de R.A.F. gesmaald, toen de Vliegende
Forten en Liberators, ondanks hun zware
bewapening uit de lucht werden geschoten.
Toen de Mustang, Thunderbolt en Light
ning als escortes meevlogen daalden de
verliezen aanzienlijk. De verliezen van Bom
ber Command namen echter steeds toe. Niet
alleen het flak kreeg zijn tol in ruime mate,
ook het steeds beter inzetten van nachtjagers
door generaal Kammhuber.
Hij was het, die de luchtverdediging in de
diepte organiseerde, waarbij Duitse lucht- en
grondradar op efficiënte wijze werden inge
zet, nachtjagers goede directie kregen en het
gebruik van zoeklichten en flak op nacht-
jageractiviteiten werden afgestemd. Kamm
huber bedacht ook het opereren met Luft
waffe nachtjagers over Britse bases, wanneer
Bomber Command startte voor, of terug
kwam van een aanval op Duitsland. Of
schoon deze operaties een groot succes
waren, werden zij reeds in 1941/42 door
Hitier persoonlijk gestopt, tot grote opluch
ting van Bomber Command. Als tegenweer
zette de R.A.F. nachtjagers in, waarbij vooral
de Mosquito's en Beaufighters en route en
bij het doel successen boekten. Maar on
danks dat, ondanks het invoeren van radar
misleiding door het uitgooien van strippen
zilverpapier (z.g. Window), ondanks het op
maximum plafond vliegen waren de verlie
zen onrustbarend. Een deel van de beman
ningen kon het niet aan. Het maken van een
operationele tour van 30 operaties werd
steeds moeilijker. Vliegangst werd direct
aangezien als LM F (lack of moral fiber=ge-
brek aan ruggegraat). Mannen met LM F
werden wegens defaitisme voor de krijgsraad
gehaald. Tegenover de buitenwereld werd
alles wat rooskleuriger voorgesteld. Zo kre
gen kranten alleen te horen dat er een aantal
vliegtuigen op een operatie verloren was
gegaan. Hoeveel er in Engeland gecrasht
waren, werd niet vermeld, noch het aantal
jongelieden, dat door verwondingen buiten
geveoht was gesteld.
Bomber Command was jong; de gemiddel
de leeftijd was amper 23 jaar. Het was
daarom gebruikelijk een squadronleader
(majoor) of zelfs een wingcommander (ltko-
lonel) van die leeftijd te hebben. Dan waren
zij wel getooid met tenminste een DFC
(vliegerkruis, wellicht met een 'bar', d.i. 2
maal), een AFC (air force cross), vanwege
verdiensten voor bekwaam vliegerschap,
door bv. vliegende wrakken aan de grond te
zetten, of de DSO (distinguished service
order), uit erkentelijkheid voor hun leider
schap en durf. Zij behoorden nagenoeg
zeker tot diegenen, die twee tours hadden
overleefd!
Het organiseren van een massale aanval, en
eraan meedoen als bemanning dwingt res
pect af. Men mag daarbij niet vergeten, dat
14
