INEENS BRAK DE HEL LOS gezet naar Londen. Die nacht werd Dresden gebombardeerd. Aldus maakte ik de span ning mee bij de voorbereiding van een Bomber Command operatie, een spanning die veelal te vergelijken was met wanneer 320 squadron op operaties ging, of dat overdag of 's nachts was. Wat heel klaar bij blijft is de geweldige spirit, die een ieder van Bomber Command toonde. Dat vaste vertrouwen in 'hun' Harris, dat ook nu, na zovele jaren, telkens nog gekoesterd wordt, valt op. Zo blijft mij ook bij, dat er voor de Bomber Command Hall van het R.A.F. museum een collecte werd georganiseerd. Of Nederland daar ook aan wilde meedoen om de volgen de reden: 'We are convinced that the humming of the heavies at night kept the Dutch resisting the Hun. It was like the sound of victory and liberation, for which we seek a small contribution.' Men meende in alle ernst, dat er in Nederland conform de Actie Het Dorp spontaan een TV-actie daarvoor op gang zou komen goed voor minstens een paar miljoen gulden. Toen ik de organisatie op de hoogte stelde, dat de actie Het Dorp enz. een hele andere was en dat onze volksaard nu eenmaal een andere was dan van de Brit op dit gebied, was men teleurgesteld. Ook nu nog speelt de gedach te, dat Harris het bij het rechte eind had een rol. Dat blijkt o.m. uit het feit, dat er nu zelfs een toneelstuk over hem is gemaakt en de TV hem afschildert als held of als een uiterst dubieuze op oorlog beluste figuur. Misschien gaat hij zo wel verder de geschie denis in. Zeker is dat Bomber Command bestond uit jongelieden, waarvoor een ieder zijn pet mag afnemen. Onder hen waren ook Nederlanders. Sommigen deelden het lot van die vele duizenden 'heavies boys' die geen laatste 'happy landing' waren bescho ren. HJ.E. van der Kop Nieuwjaarsmorgen 1945. Een weldadige, bijna hoorbare stilte ligt over de Haarlemmermeer en omgeving. Sinds 5 september 1944, beter bekend als Dolle Dinsdag, is het in de vroege morgenuren niet meer zo rustig geweest. De Luftwaffe laat zich in deze contreien nog slechts sporadisch zien. Verscheidene uren per dag is wel het geluid van Spitfire en Tempest jagers te horen. Van zonsopgang tot laat in de middag patrouilleren ze boven het akker- en polderland. Met de verrekijker kun je zien hoe de piloten de grond afspeuren naar auto's en binnenvaartschepen. Menigmaal is het geplop van 20 mm kanonnen er, het staccato van machinegeweren te horen als er op doelen wordt gevuurd. Op deze nieuwjaarsmorgen echter is het onnatuurlijk stil; geen enkele Spitfire of Tempest laat zich horen. Dan - plotseling - een rauw klinkend geluid van vliegtuigmotoren. Dat kunnen geen RAF toestellen zijn. Even later doemt er op niet meer dan honderd meter hoogte een Ju-8 8 op, gevolgd door een Fw-190, waarvan de linkerpoot van het landingsgestel hulpeloos naar beneden hangt. Er moet iets aan de hand zijn. Maar wat? Om aan de dagelijks binnenvliegende stroom van Amerikaanse B-17's en B-24's het hoofd te kunnen bieden, heeft de General der Jagdflieger, Adolf Galland, in 1944 een plan uitgewerkt, dat naar zijn mening de Amerikanen in één klap op een verlies van 400 a 500 viermotorige bom menwerpers en zo'n 4.000 tot 5.000 beman ningsleden zal komen te staan. Medio november heeft hij 3.700 jachtvliegtuigen 18

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Nieuwsbrief Militaire Luchtvaart Museum | 1990 | | pagina 18