tfAPJrtP Hr.Ms. Kortenaer en Orion, P3C Update II varend en vliegend fregat. 'compromis' vliegtuig heeft de HUDSON in de oorlog groots werk verricht, ook tegen onderzeeboten. De R.A.F. achtte de MITCHELL te lang zaam en te log voor operaties tegen vijan delijke scheepvaart. Omdat hij bij de R.A.F. al in gebruik was als bommenwerper moest voor 320 de zij-stap worden gemaakt naar de Tactical Air Force. Dat gaf wel geen mari tieme taak, maar die stap is nimmer be treurd. De Mitchell was een goede bommen werper, met goed incasseringsvermogen en een behoorlijke lading bommen (ca 1600 kg). Zijn boordbewapening 6/8 mitrailleurs, gaf hem enige verdediging. Daar echter voornamelijk in formatie werd gevlogen op 2500 tot 3500 m. en het geallieerde lucht- overwicht vanaf 1944 markant was, vooral met jagerescortes, gaf luchtafweer, speciaal 88 mm geschut, de grote verliezen. De MOSQUITO moet voldoende bekend worden geacht. 320 zou voor operaties in het Verre Oosten de fighterbomber hebben gekregen (vier 20 mm mitrailleurs en 1000 kg bommen). Vocht zou de houten constructie echter problemen hebben geven, zoals bij de R.A.F. werd ervaren. De PV-2 HARPOON was de maritieme versie van de VENTURA, in feite een vergrote HUDSON. De HAR POON was een primitief OB-vliegtuig. Het miste bereik, dat de NEPTUNE P2V-5 wel had. Dit vliegtuig had evenals zijn opvolgers de P2V7-B en SP2H de formidabele APS-20 radar, had een sterk zoeklicht, kreeg een MAD voor magnetisch veld analyse in een verlengde staart, en een goede zoekont- vanger voor electronische transmissie. Het had het eerste Britse sonoboeisysteem, dat veel manco's had. De P2V-5 had in zich nog vele facetten van het eerste ontwerp als 12

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Nieuwsbrief Militaire Luchtvaart Museum | 1990 | | pagina 12