tfAPJrtP
Hr.Ms. Kortenaer en Orion, P3C Update II varend en vliegend fregat.
'compromis' vliegtuig heeft de HUDSON in
de oorlog groots werk verricht, ook tegen
onderzeeboten.
De R.A.F. achtte de MITCHELL te lang
zaam en te log voor operaties tegen vijan
delijke scheepvaart. Omdat hij bij de R.A.F.
al in gebruik was als bommenwerper moest
voor 320 de zij-stap worden gemaakt naar de
Tactical Air Force. Dat gaf wel geen mari
tieme taak, maar die stap is nimmer be
treurd. De Mitchell was een goede bommen
werper, met goed incasseringsvermogen en
een behoorlijke lading bommen (ca 1600
kg). Zijn boordbewapening 6/8 mitrailleurs,
gaf hem enige verdediging. Daar echter
voornamelijk in formatie werd gevlogen op
2500 tot 3500 m. en het geallieerde lucht-
overwicht vanaf 1944 markant was, vooral
met jagerescortes, gaf luchtafweer, speciaal
88 mm geschut, de grote verliezen.
De MOSQUITO moet voldoende bekend
worden geacht. 320 zou voor operaties in het
Verre Oosten de fighterbomber hebben
gekregen (vier 20 mm mitrailleurs en 1000 kg
bommen). Vocht zou de houten constructie
echter problemen hebben geven, zoals bij de
R.A.F. werd ervaren. De PV-2 HARPOON
was de maritieme versie van de VENTURA,
in feite een vergrote HUDSON. De HAR
POON was een primitief OB-vliegtuig. Het
miste bereik, dat de NEPTUNE P2V-5 wel
had. Dit vliegtuig had evenals zijn opvolgers
de P2V7-B en SP2H de formidabele APS-20
radar, had een sterk zoeklicht, kreeg een
MAD voor magnetisch veld analyse in een
verlengde staart, en een goede zoekont-
vanger voor electronische transmissie. Het
had het eerste Britse sonoboeisysteem, dat
veel manco's had. De P2V-5 had in zich nog
vele facetten van het eerste ontwerp als
12