Jachtvliegers behoedden Engeland
voor een Duitse invasie
Vijftig jaar geleden voerden enkele honderden jachtvliegers van de Royal Air
Force een strijd op leven en dood tegen de overweldigende kracht van de Duitse
Luftwaffe. Een strijd, die onder de naam 4Battle of Britain de geschiedenis is
ingegaan en die het leven eiste van 375 piloten van R.A.F. Fighter Command.
Zij aan zij met de Britten vochten tientallen door de Duitse oorlogsmachine van
huis en haard verdreven Tsjechen, Polen, Belgen en Fransen. Ook uit de
Dominions, zoals Canada, Australië, Nieuw Zeeland en Zuid-Afrika spoedden
jachtvliegers zich naar Engeland om daar de gelederen te gaan versterken. Zelfs
enkele Amerikaanse vrijwilligers staken de oceaan over om daadwerkelijk te
helpen de Duitse horden uit Engeland weg te houden.
De Engelsen hechten aan tradities; daarom
wordt het Britse volk telkenjare herinnerd
aan een gebeuren, dat van doorslaggevend
belang is gebleken voor het verdere verloop
van de Tweede Wereldoorlog en uiteindelijk
tot de nederlaag van het Nazidom.
Toen Adolf Hider in de zomer van 1940 aan
Hermann Göring opdracht gaf om met de
Luftwaffe Engeland vanuit de lucht aan te
vallen, zal hij weinig hebben kunnen ver
moeden, dat hij hiermee de eerste stap zette
op de weg naar de nederlaag van de Derde
Rijk.
De Luftwaffe leek onoverwinnelijk. Hij
triomfeerde in de Spaanse Burgeroorlog;
vernietigde, na het uitbreken van de Tweede
Wereldoorlog in september 1939, in een
paar weken tijds de Poolse luchtmacht en
effende in mei 1940 de weg voor de opruk
kende Duitse legers in Nederland, België en
Frankrijk. Om de Duitse overwinning te
completeren moest alleen Engeland nog
veroverd worden en wel door middel van
een invasie, 4Operatie Zeeleeuw' genaamd.
Om deze invasie met succes te bekronen
moest het luchtruim boven Engeland door
de Duitse luchtmacht worden beheerst. De
laatste hinderpaal, de Royal Air Force, die
zich niet zonder slag of stoot zou overgeven,
moest nog uit de weg worden geruimd.
Het offensief werd met massale luchtaanval
len ingezet, waarbij talrijke formaties bom
menwerpers door sterke groepen één- en
tweemotorige Messerschmitt Bf-109 en Bf-
110 jachtvliegtuigen werden begeleid. Er
werd bij deze aanvallen voornamelijk ge
bruik gemaakt van de beruchte Stuka (de
Junkers Ju-87 duikbommenwerper), maar
ook werden herhaaldelijk Heinkel He-111,
Junkers Ju-88 en Dornier Do-17 en Do-215
bommenwerpers in de strijd geworpen, die
aanvankelijk in hoofdzaak tegen de Britse
scheepvaart was gericht. Op 8 augustus
begonnen de Duitsers op massale wijze
konvooien aan te vallen, boekten verschil
lende successen, maar zagen grote bressen in
hun formaties slaan door de in allerijl te hulp
gesnelde Britse Hawker Hurricane jacht
vliegtuigen, waar ze niet tegen waren opge
wassen.
De Duitsers gingen door met hun aanvallen
en op 12 augustus werd Dover door 200
vliegtuigen, die in 11 achtereenvolgende
formaties kwamen aanvliegen, gebombar
deerd. Tegen 12 uur's middags kwamen nog
eens 150 vliegtuigen aanzetten, die het
eiland Wight en Portsmouth aanvielen. Als
een beschermende parapluie vlogen Duitse
jachtvliegtuigen op grote hoogte boven de
aanvallende bommenwerpers. Dit kon de
Britten echter niet weerhouden de indrin
gers onophoudelijk met hun Spitfires en
Hurricanes te lijf te gaan. Menig Duits
vliegtuig deed het zeewater hoog opspatten
20
