Boven Kent kwam het herhaaldelijk tot een treffen tussen R.A.F. en Luftwaffe jachtvliegtuigen.
Door condenserende uitlaatgassen werden grillige figuren getekend, die sterk afstaken tegen
de blauwe lucht.
ontdekte de op de hoofdstad aanvliegende
vijand en riep: 'Bandits, ten o'clock high.'
Enkele sekonden later zagen de anderen de
stippen ook. Volgas gevend wonnen ze
hoogte. De Spits en Hurri's trilden en
brulden, terwijl ze zich naar boven wrongen.
De vijand, ongeveer 70 Dorniers Do-17 en
Messerschmitt Bf-110, werd nu goed zicht
baar. Maar daarboven loerden nog talrijke
Messerschmitts Bf-109 éénpersoons jagers
op de steeds hoogte winnende verdedigers.
Tijd om een passende techniek te bepalen
hadden de Britten niet meer en dus gingen
ze recht toe recht aan op de Dorniers af met
de bedoeling hen uiteen te jagen. Door de
kracht van hun felle vuurstoten werden al
enkele Dorniers brandend naar beneden
gezonden, maar toen waren de Duitse jagers
er ook, die als tijgers, die hun prooi besprin
gen, op de Britten aanvielen. Man tegen man
werd er gevochten, de mitrailleurs spuwden
onophoudelijk vuur, vriend en vijand raas
den door elkaar en witte strepen van de
condenserende uitlaatgassen tekenden gril
lige figuren tegen de blauwe lucht. Even
plotseling als zo'n gevecht begon, was het
meestal weer afgelopen ook.
Op 31 oktober was de grote strijd gestreden.
Het was bepaald geen slot dat pakte. Het
ging als een nachtkaars uit.
De Duitsers hadden hun eerste nederlaag
moeten accepteren. Engeland bleef behou
den als een bolwerk voor de vrije wereld, van
waaruit men in de volgende jaren het vaste
land van Europa uit de handen van de Nazi's
zou gaan bevrijden. Dat de Slag om Enge
land gewonnen kon worden, was voor een
niet gering deel te danken aan de heldhaftige
houding van het Britse volk, dat weigerde het
hoofd te buigen voor de zware aanvallen, die
24