Boven Kent kwam het herhaaldelijk tot een treffen tussen R.A.F. en Luftwaffe jachtvliegtuigen. Door condenserende uitlaatgassen werden grillige figuren getekend, die sterk afstaken tegen de blauwe lucht. ontdekte de op de hoofdstad aanvliegende vijand en riep: 'Bandits, ten o'clock high.' Enkele sekonden later zagen de anderen de stippen ook. Volgas gevend wonnen ze hoogte. De Spits en Hurri's trilden en brulden, terwijl ze zich naar boven wrongen. De vijand, ongeveer 70 Dorniers Do-17 en Messerschmitt Bf-110, werd nu goed zicht baar. Maar daarboven loerden nog talrijke Messerschmitts Bf-109 éénpersoons jagers op de steeds hoogte winnende verdedigers. Tijd om een passende techniek te bepalen hadden de Britten niet meer en dus gingen ze recht toe recht aan op de Dorniers af met de bedoeling hen uiteen te jagen. Door de kracht van hun felle vuurstoten werden al enkele Dorniers brandend naar beneden gezonden, maar toen waren de Duitse jagers er ook, die als tijgers, die hun prooi besprin gen, op de Britten aanvielen. Man tegen man werd er gevochten, de mitrailleurs spuwden onophoudelijk vuur, vriend en vijand raas den door elkaar en witte strepen van de condenserende uitlaatgassen tekenden gril lige figuren tegen de blauwe lucht. Even plotseling als zo'n gevecht begon, was het meestal weer afgelopen ook. Op 31 oktober was de grote strijd gestreden. Het was bepaald geen slot dat pakte. Het ging als een nachtkaars uit. De Duitsers hadden hun eerste nederlaag moeten accepteren. Engeland bleef behou den als een bolwerk voor de vrije wereld, van waaruit men in de volgende jaren het vaste land van Europa uit de handen van de Nazi's zou gaan bevrijden. Dat de Slag om Enge land gewonnen kon worden, was voor een niet gering deel te danken aan de heldhaftige houding van het Britse volk, dat weigerde het hoofd te buigen voor de zware aanvallen, die 24

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Nieuwsbrief Militaire Luchtvaart Museum | 1990 | | pagina 24