voornaamste doel van deze operatie was de R.A.F. eerst te vernietigen, zodat na het behalen van het luchtoverwicht, de Kriegs- marine en Duitse landmacht de landingen zouden kunnen doen op de kusten, terwijl er ook een plan was paratroepen op diverse plaatsen te droppen. De Kriegsmarine zou de U-boot oorlog verder intensiveren om de aanvoer naar het VK te wurgen en had 10 dagen nodig om de landingsoperatie op gang te brengen. Göring en zijn Luftwaffe- staf hadden de Britse weerstand zeer onder schat en aldus werd order gegeven Engeland aan te vallen. Daarvoor waren in begin juli 1940 beschikbaar ca. 2800 vliegtuigen, w.o. 800 1-motorigeMe 109 jachtvliegtuigen, ca. 220 2-motorige Me 110 jachtvliegtuigen, ca 1500 bommenwerpers w.o. ca 280 Stuka duikbommenwerpers en nog een aantal andere toestellen. Deze toestellen kwamen vnl. van Luftflotte II van generaal Kesselring en Luftflotte III van generaal Von Sperle, gestationeerd op bases in Nederland, België en Frankrijk. Luftflotte V van generaal Stumpf zou, opererend vanuit Skandinavië, veelal bombardementen moeten uitvoeren. Eerste doel was de R.A.F. uit te schakelen, waarvoor de Hurricanes en Spitfires moes ten worden uitgelokt in de lucht te komen. Daarnaast zouden hun velden het zwaar te verduren krijgen. De R.A.F. had echter het grote voordeel van de radarwaarschuwing, waardoor het zelfs mogelijk was vanuit Engelse posten de Luftwaffe op Franse bases in de Pas de Calais te zien opstijgen. Daardoor waren de Britten tijdig gealar meerd en konden in een voordelige aanvals positie worden gebracht. 10 juli 1940 werd de eerste luchtslag gele verd. Sedertdien werd voornamelijk overdag gevochten. Soms maakte een R.A.F vlieger wel 5 sorties op een dag. Het is ook bekend, dat R.A.F. vliegers, nadat zij waren neerge schoten en met hun vliegtuig of parachute veilig waren geland, terstond weer de lucht ingingen. D&t was een voordeel dat de R.A. F. had. Dat kende de Luftwaffe niet. Omdat de R.A.F. 'boven eigen huis' opereerde konden de jagers langer in de lucht blijven. Dat was niet het geval met de Me 109, die juist even voorbij Londen kon komen, maar niet verder, om daar dan voor een heel korte tijd in een luchtgevecht gewikkeld te raken. In dat gevecht hadden de Duitsers het voordeel, dat hun toestellen waren uitgerust met 20 mm mitrailleurs, die op veel groter afstand effecuef waren vergeleken met de 7,7 mm mitrailleurs van de Britten. Qua prestaties was de Me 109 vergelijkbaar met de Spitfire. Hij was superieur aan de Hurricane, die langzamer was, maar zeer wendbaar en een grote mate van incasse ringsvermogen had. In principe zouden Spitfire squadrons het tegen de vijandelijke jagers moeten opnemen en waren de Hurri canes bestemd om bommenwerpers aan te vallen; in vele gevallen kwam daarvan niet veel terecht. Nog steeds wordt de Spitfire als het vliegtuig gezien van de Battle of Britain. Toch is dat onjuist; er waren meer Hurri canes bij betrokken dan Spitfires, maar de legende is wellicht ontstaan omdat de Duit sers, indien aangevallen dat aanduidden met: Achtung, achtung, SPITFEUER. En vuur konden de Britten zeker spuwen met hun 8 mitrailleurs van 7,7 mm. Naarmate de slag eerst voornamelijk tussen jagers voortduurde leek het erop, dat de R.A.F. steeds meer achterop raakte. Van 1 tot 18 augustus verloor de R.A.F. 208 jagers en 106 vliegers en daarna gingen er meer vliegtuigen verloren dan productie en oplei ding konden bijhouden. Maar van Duitse zijde had men gefaald de radarstations uit te schakelen en dacht men het tegendeel. De successen werden steeds in de media gemeld en vaak sterk overdreven. Zo claimde de R.A.F. op een dag meer dan 180 Duitsers te hebben neergehaald; het waren er echter 61 Indien de Britse spirit niet was te temmen, dan zou de Luftwaffe dat op een andere manier moeten doen. Hitier gebruikte een bombardement op Berlijn (dat overigens geen enkel succes gaf) als een bombarde ment tegen de bevolking en aldus begonnen de aanvallen op civiele doelen van grote scharen bommenwerpers, geëscorteerd door vele jagers, beginnend op 7 september met een dagaanval op Londen waarbij 300 bommenwerpers werden ingezet, geëscor teerd door 600 jagers. Op die dag bleek door een fout van de R.A. F. de interceptie slecht te 6

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Nieuwsbrief Militaire Luchtvaart Museum | 1990 | | pagina 6