1919:
Non-stop over de oceaan in 16 uur
Marine zouden de oefeningen en operaties
nimmer zulk een gunstig resultaat hebben
geoogst.
De samenwerking, die nu al over de 50 jaar
duurt kan het best gekenschetst worden door
een uitspraak van een CinC Coastal Com
mand: 'We shall never forget that you
Dutchmen in your and our darkest hours
contributed so generously and gallandy to
the worthy image we have earned in the War
and that you continued to do so through the
years thereafter.'
Van der Kop, nov. 1990
Bronnen:
R.A.F. handbook, History R.A.F., Right of the Line,
enz. enz.
Tegenwoordig wordt het als volkomen normaal ervaren dat er dagelijks
honderden vliegtuigen - zowel civiele als militaire - in diverse richtingen over de
Adantische Oceaan vliegen. De moderne mens is aan het snelle en comfortabele
luchtverkeer van vandaag gewend geraakt en aanvaardt het als iets vanzelf
sprekends. Ruim zeventig jaar geleden, na het beëindigen van de Eerste
Wereldoorlog, was dat anders. Motorgeronk was er boven de grote waterplas
niet te horen, evenmin waren er condensstrepen te zien. Het overbruggen van
de oceaan was toen nog iets, waarover in vliegerskringen alleen maar kon
worden gefantaseerd; niemand durfde het aan om met de toenmalige primitieve
vliegtuigen zo'n riskante vlucht te ondernemen.
Totdat in het vooijaar van 1919 de 'Daily
Mail' een prijs van 10.000 pond sterling
uidoofde voor de vlieger, die als eerste het
noordelijke gedeelte van de Adandsche
Oceaan zonder tussenlanding zou overste
ken. Tien jaar daarvoor had dezelfde Lon-
dense krant duizend pond sterling betaald
aan de Fransman Louis Blériot, nadat deze
met z'n fragiele ééndekkertje het dertig
kilometer brede Kanaal had overgevlogen.
Zo verleidelijk was de uitgeloofde prijs, dat
er in 1919 niet minder dan elf vliegtuigen en
bemanningen - tien Britse en één Ameri
kaanse - gereed stonden om de grote
oversteek te wagen.
Eén van deze toestellen was een Vickers FB
27 'Vimy' bommenwerper, welke in juli 1917
tijdens een vergadering van de Air Board (het
latere Air Ministry) door Vickers' chef ont
werper R.K. Pierson als ruwe schets op een
kladje papier was gezet. Slechts vier maan
den later - op 30 november - koos het
prototype van de 'Vimy' voor het eerst het
luchtruim. In standaard uitvoering had de
machine een totaalgewicht van 5.660 kg.
Inclusief de brandstof bedroeg het gewicht
van de lading 2.265 kg. Bij een kruissnelheid
van 160 km/u kon de 'Vimy' elf uur in de
lucht blijven. In totaal verlieten er 1.100
exemplaren de fabriekshallen. Van de na
oorlogse productielijn werd het dertiende
toestel uitverkoren voor de transadantische
vlucht. Alle militaire apparatuur werd ver
wijderd; de brandstofcapaciteit werd van
2.340 liter opgevoerd tot 3.930 liter, waar
door het mogelijk werd om een afstand van
4.000 km af te leggen. Na de aangebrachte
wijzigingen was het startgewicht opgelopen
tot 6.340 kg.
De 'Vimy' was uitgerust met twee 12-cilinder
watergekoelde Rolls-Royce'Eagle' lijnmoto
ren, waarvan de cilinders in twee rijen van
zes onder een hoek van 60 graden ten
opzichte van elkaar stonden. Deze in 1914
21
