housiast begonnen avontuur was mislukt
maar had geen slachtoffers geëist, hoewel de
bemanning door honger, dorst en zonne
brand nogal had geleden.
Niet alleen bij de marine maar ook bij de
legervliegdienst bestond grote animo voor
een vlucht naar de Hawaii Eilanden. Onder
hen de luitenants Albert Hegenberger en
Lester Maitland. Beiden waren piloten, maar
Hegenberger was bovendien een bekwaam
navigator, van wie werd gezegd, dat hij een
naald in een hooiberg zou weten te vinden.
Deze twee officieren zeurden al enkele jaren
hun superieuren de kop gek om de sprong
naar de eilanden te mogen maken. Nadat op
hun verzoeken enkele keren afwijzend was
beschikt, leek het tij te keren toen Tony
Fokker met de introductie van z'n driemoto-
rige F.VII zoveel indruk op de leiding van de
legervliegdienst had gemaakt, dat deze
besloot om een drietal C-2 Trimotors aan te
schaffen. Deze machines (serienrs. 26-202/
204) waren van het type Atlantic (Fokker)
Model 7, dat was afgeleid van de in Neder
land gebouwde Fokker F.VIIa/3m. Na afle
vering werden de eerste twee als P463 en
P483 uitvoerig aan de tand gevoeld op Mc
Cook Field. De 26-203 en 204 waren uitge
rust met de vleugel van de F.VIIa/3m, welke
een spanwijdte van 19.31 meter had. De 26
202 daarentegen kreeg een vergrote vleugel
met een spanwijdte van 21.70 meter. De
koorde van deze taps toelopende vleugel
bedroeg aan de romp 3.79 meter en 2.23
meter aan de vleugeltips. Het vleugelopper
vlak nam 67.60 vierkante meter in beslag.
In tegenstelling tot de in Europa vliegende
driemotorige F.VII's hadden de Amerikaan
se C-2's een nieuw ontworpen cockpit, welke
vóór de vleugel was geplaatst. De kajuit was
enigszins ruimer bemeten en kon acht
passagiers of zes brancards bevatten. Tot
grote vreugde van Hegenberger en Maitland
kregen ze toestemming om met de 26-202
een luchtverbinding met de Hawaii Eilanden
tot stand te brengen. In standaarduitvoering
was het niet mogelijk om met deze machine,
die intussen 'Bird of Paradise' was gedoopt,
in één ruk van Oakland naar Wheeler Field
bij Honoloeloe op het eiland Oahu te
vliegen. Een ingrijpende aanpassing van de
machine was daarom noodzakelijk. Het
waren de mensen van de Material Division
van het Army Air Corps, die de taak op zich
namen om de C-2 voor de bijzondere vlucht
aan te passen. Zo werden er in het voorste
gedeelte van de kajuit extra brandstoftanks
geplaatst, die op het oude Mc Cook Field
waren vervaardigd. De overige ruimte (1.52 x
2.44 meter) werd ingericht als navigatiehut
voor lt. Hegenberger. Hier was o.m. de
radioapparatuur ingebouwd. Aan stuur
boordzijde was de navigatietafel gesitueerd,
waaraan Hegenberger, gezeten in een com
fortabele stoel, z'n berekeningen kon ma
ken. In het midden van de navigatieruimte
was een verhoging aangebracht, waarop hij
kon gaan staan als hij door een in het plafond
aangebracht luik waarnemingen met de
sextant moest doen. De Equipment Branch
van de Material Division, waarover Hegen
berger de scepter zwaaide, had zowel een
nieuwe methode van radiopeiling als een
verbeterd kompas ontwikkeld, welke de
vliegers moesten bijstaan in het bepalen van
de correcte koers.
Na alle wijzigingen en aanpassingen woog de
'Bird of Paradise' leeg 2.677 kg. Voorzien
van brandstof, olie en uitrusting was het
gewicht 6.072 kg, waarvan 2.827 kg voor
rekening van de brandstof kwam. De tanks
bevatten 3.936 liter benzine en 220 liter olie.
De benzine was gedeeltelijk in de vleugel
tanks, die tot de standaarduitvoering van het
vliegtuig behoorden, opgeslagen. De rest
was ondergebracht in de speciaal ontworpen
extra romptanks, waarin stortkleppen waren
aangebracht om in geval van nood de
brandstof in korte tijd te kunnen lozen.
Volbelast kon de 'Bird of Paradise' een
maximum snelheid van 185 km/uur berei
ken. Bij een kruissnelheid van 160 km/uur
zouden de drie motoren 57 liter benzine per
uur verbruiken, hoewel het fabrieksinstruc-
tieboek een verbruik van 290 gram benzine
per pk/uur opgeeft.
Tot de uitrusting van de 'Bird of Paradise'
behoorden een aantal - speciaal voor deze
vlucht vervaardigde - rookbommen, met
behulp waarvan de drift kon worden ge
meten. Aan het welzijn van de vliegers was
eveneens de nodige aandacht besteed. Voed-
22
