persoon van de Lt. Zevdel die op een oude
gammele piano in de mess bepaalde voor
vallen uit het dagelijks leven in het kamp
Batchelor op muziek zette en ten gehore
bracht, een steeds weer aangename afwisse
ling in het eentonig bestaan van het squa
dron.
Een van die voorvallen mag ik U niet
onthouden het is geruime tijd een tophit
geweest welke, gebracht op die valse piano,
door de Lt. Zevdel, steeds weer een enorme
hilariteit veroorzaakte. Dit lied was op de
volgende gebeurtenis gecomponeerd:
Een van onze vliegers had een ruigharige
Foxterriër. Het beestje was nogal humeurig
en ging altijd mee als zijn baas er op uit
moest. Hij kreeg een keurig passend zelfge
maakt harnasje aan met musketonhaken
eraan waarmee hij in geval van nood kon
worden vastgegespt aan het harnas van zijn
baas.
Op een ochtend gaat een van onze waar
nemers, die 'de rooie' werd genoemd en
waaraan het beestje een enorme hekel had,
met een handdoek om zijn middel en een
emmertje water in zijn hand het bos in op
weg naar z'n prive-gemak. Het Foxje volgt de
rooie op een veilige afstand maar op het
cruciale moment schiet het diertje naar
voren en bijt!!!!!
De rooie sprak na dit voorval met een hoog
stemmetje.
U kunt het geloven of niet maar als Zeydel dit
lied bracht op de piano zag je als het ware het
gehele tafereel aan je voorbij trekken en
lagen we met z'n allen plat van het lachen,
met uitzondering van het slachtoffer maar
dat spreekt voor zich.
DAPPERE, ARME KEESMAAT
Na zo'n wel is er ook weer een wee. Dit keer
niet ten gevolge van een vijandelijke actie
maar door een ongeval bij een oefening in
het bombarderen op eigen lichtflares. Eer
der heb ik al beschreven dat hierbij een
Mitchell verloren ging waarbij de beman
ning zich kon redden op één man na.
Bij nachtbombardementen waarbij padvin
ders werden ingezet bleek menigmaal dat
het erg moeilijk was om op de meestal kleine
pinpoint doelen een goed gecoördineerde
aanval te verwezenlijken op de door de
padvinders afgeworpen flares. Hierin moest
verbetering komen en daarvoor ontwikkel
den we de aanvalstechniek en tactiek die ik
eerder in dit stuk al omschreef. Zoals eerder
gezegd was het een gecompliceerd gebeuren
dat het best vergeleken kan worden met een
circusnummer. Maar ons was niets te dol en
het beloofde een verbetering te zijn t.o.v de
oude tactiek.
Voor deze oefenvlucht start op 21 oktober
1943 's avonds Tom Engels met zijn beman
ning. De monteur van zijn B-25 vliegt mee
dat deden de monteurs graag maar tijdens
gevechtsvluchten was dat niet toegestaan
m.u.v de verkenningsvlucht Giraffe waarbij
de monteur nodig was om de cross-servicing
te verzorgen. Hier ging het om een oefen-
vlucht en de monteur de Sgt. Keesmaat
maakt dankbaar van de gelegenheid gebruik
om een plaats in de kist in te kunnen nemen,
helaas zou hij deze vlucht niet overleven.
Boven het oefenterrein aangekomen wordt
de run ingezet om de lichtflare te werpen, er
gaat iets mis en de parachute van de flare gaat
te snel open zodat de flare aan de geopende
bomdeur blijft hangen. Als de ingestelde
valtijd is verstreken begint de flare te bran
den met gevolg dat binnen afzienbare tijd de
bombay in brand staat. Een verstikkende
rook vult het gehele vliegtuig en over de
intercom wordt aan de cockpit gemeld dat
het achterste gedeelte van het vliegtuig in
brand staat. De eerste, Tom Engels, geeft
opdracht het vliegtuig te verlaten. Hij verlaat
zelf pas de cockpit nadat hij de automatische
piloot heeft aangezet. In de navigatieruimte
vindt hij de Sgt. Keesmaat zonder parachute.
'Waar is je parachute?' vraagt Tom. 'Achter
de bombay' roept Sgt. Keesmaat terug. De
bombay staat echter zo in brand dat de chute
niet meer bereikbaar is.
Een ondeelbaar ogenblik moeten de man
nen elkaar aangekeken hebben, wat moet er
in hun binnenste zijn omgegaan, er is een
moment van twijfel maar ze staan machte
loos, een oplossing is er niet en Tom springt.
Keesmaat klimt in de cockpit en heeft kans
gezien het zware vliegtuig vlak voor de
aanraking met de grond, horizontaal te
krijgen zonder te pletter te vallen. Als de plek
17
