de bomdeuren open en recht op het
doel af.
deze mensen overboord springen en naar de
kust zwemmen, maar ook nu vielen de
bommen te ver en pas bij de derde aanval
werden twee voltreffers geboekt die een
einde maakte aan het korvet dat doormidden
brak even voordat het op het strand werd
gezet.
Er waren geen vijandelijke jagers boven het
doelgebied en de Beaufighters hadden een
makkie. Ze vingen aan om de restanten van
het korvet en de troepen op het strand aan te
vallen en te mitrailleren. Ook wij deden daar
nog een paar keer aan mee, het leek wel een
carrousel. Toen we er genoeg van hadden
werd er van het schip en het strand niet meer
terug geschoten.
Met hier en daar een gat in de vleugels, staart
en romp kwamen we verder zonder verlie
zen thuis.
Toen ons na de oorlog, uit Japanse rappor
ten, bekend werd dat bij deze aanval niet
alleen veel Japanners en een korvet verloren
waren gegaan maar dat er ook een groot
aantal geallieerde krijgsgevangenen omge
komen waren, werden we even niet goed,
smerige rot oorlog.
AFLOSSING VAN DE WACHT,
SEPTEMBER 1943
Negen maanden nadat het 18e in de
Northern Territory was neergestreken kwam
de eerste grote groep met spik-splinter
nieuwe Mitchell's uit Amerika aan voorafge
gaan door de nieuwe OPS-Officier die met
een C-60 'Lodestar' als een voortrekker
enkele dagen eerder in Batchelor was aange
komen.
Voor ons, dat betreft de patrouille Moquette,
was het een weerzien van oude vrienden
waar we in Amerika samen de opleiding mee
waren begonnen. Maar door de oude kern
van het 18e werden ze niet bepaald enthou
siast ontvangen en werden smalend begroet
met de opmerking; 'daar heb je de Ameri
kanen'. Er was sprake van een soort onbere
deneerde jaloezie. De oude vliegers verlang
den naar aflossing en de nieuwe groep stond
er vers en onbevooroordeeld tegenover, met
een grote reserve en veerkracht. Hun moreel
kon een stootje verdragen. Maar al spoedig
leerde men elkaar respecteren, bovendien
werd de aflossing snel doorgedrukt en
vertrok de oude 'hap' naar nieuwe bestem
mingen in het Zuiden, zoals transportvlie-
gen en ferry-vluchten van nieuwe B-25's en
Dakota's uit Amerika.
De inmiddels tot LtKol. bevorderde Majoor
Fiedeldij werd al eerder afgelost door de
LtKol. Zomer, ook wel ome Koos genoemd.
Deze aflossing bracht geen enkel, voor ons,
merkbaar verschil teweeg. De vliegers had
den een leider nodig die hen voorging in de
strijd. Deze manifesteerde zich heel duide
lijk in de persoon van Rene Wittert van
Hoogland die aan elke operationele actie van
enige betekenis zelf de leiding gaf.
Zijn briefings waren zakelijk, doelmatig,
doeltreffend en steeds optimistisch nooit
twijfelachtig, iedereen wist wat hij te doen
had en na afloop van een missie wist hij op de
briefing een pluim uit te delen daar waar die
verdiend was. Ook schroomde hij niet om je
een geweldige uitbrander te geven als je die
verdiende, en zo hoort dat.
Zelf werd ik afgelost in januari 1944 zodat ik
nog enkele maanden onder deze veel betere
omstandigheden aan verschillende acties
heb deelgenomen.
20