de bomdeuren open en recht op het doel af. deze mensen overboord springen en naar de kust zwemmen, maar ook nu vielen de bommen te ver en pas bij de derde aanval werden twee voltreffers geboekt die een einde maakte aan het korvet dat doormidden brak even voordat het op het strand werd gezet. Er waren geen vijandelijke jagers boven het doelgebied en de Beaufighters hadden een makkie. Ze vingen aan om de restanten van het korvet en de troepen op het strand aan te vallen en te mitrailleren. Ook wij deden daar nog een paar keer aan mee, het leek wel een carrousel. Toen we er genoeg van hadden werd er van het schip en het strand niet meer terug geschoten. Met hier en daar een gat in de vleugels, staart en romp kwamen we verder zonder verlie zen thuis. Toen ons na de oorlog, uit Japanse rappor ten, bekend werd dat bij deze aanval niet alleen veel Japanners en een korvet verloren waren gegaan maar dat er ook een groot aantal geallieerde krijgsgevangenen omge komen waren, werden we even niet goed, smerige rot oorlog. AFLOSSING VAN DE WACHT, SEPTEMBER 1943 Negen maanden nadat het 18e in de Northern Territory was neergestreken kwam de eerste grote groep met spik-splinter nieuwe Mitchell's uit Amerika aan voorafge gaan door de nieuwe OPS-Officier die met een C-60 'Lodestar' als een voortrekker enkele dagen eerder in Batchelor was aange komen. Voor ons, dat betreft de patrouille Moquette, was het een weerzien van oude vrienden waar we in Amerika samen de opleiding mee waren begonnen. Maar door de oude kern van het 18e werden ze niet bepaald enthou siast ontvangen en werden smalend begroet met de opmerking; 'daar heb je de Ameri kanen'. Er was sprake van een soort onbere deneerde jaloezie. De oude vliegers verlang den naar aflossing en de nieuwe groep stond er vers en onbevooroordeeld tegenover, met een grote reserve en veerkracht. Hun moreel kon een stootje verdragen. Maar al spoedig leerde men elkaar respecteren, bovendien werd de aflossing snel doorgedrukt en vertrok de oude 'hap' naar nieuwe bestem mingen in het Zuiden, zoals transportvlie- gen en ferry-vluchten van nieuwe B-25's en Dakota's uit Amerika. De inmiddels tot LtKol. bevorderde Majoor Fiedeldij werd al eerder afgelost door de LtKol. Zomer, ook wel ome Koos genoemd. Deze aflossing bracht geen enkel, voor ons, merkbaar verschil teweeg. De vliegers had den een leider nodig die hen voorging in de strijd. Deze manifesteerde zich heel duide lijk in de persoon van Rene Wittert van Hoogland die aan elke operationele actie van enige betekenis zelf de leiding gaf. Zijn briefings waren zakelijk, doelmatig, doeltreffend en steeds optimistisch nooit twijfelachtig, iedereen wist wat hij te doen had en na afloop van een missie wist hij op de briefing een pluim uit te delen daar waar die verdiend was. Ook schroomde hij niet om je een geweldige uitbrander te geven als je die verdiende, en zo hoort dat. Zelf werd ik afgelost in januari 1944 zodat ik nog enkele maanden onder deze veel betere omstandigheden aan verschillende acties heb deelgenomen. 20

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Nieuwsbrief Militaire Luchtvaart Museum | 1991 | | pagina 20