De Fokker C.X met Hispano Suiza motor. Een schoonheid van een machine.
dadendrang, waakten ervoor om rare dingen
in de omgeving van de vlieghei uit te halen.
Waren ze eenmaal uit het gezicht van hun
commandant, dan konden ze danig uit de
band springen. Bij de één brak dan de beer
los, de ander moest zo nodig de tijger
uitlaten. Er werd wel eens onder de bruggen
over de grote rivieren doorgevlogen. Heel
brutale rakkers trokken zelfs met het lan
dingsgestel strepen in het water. Zo joegen ze
eens een op een dijk fietsende boer van z'n
vehikel. Laat nu die boer toevallig de
burgemeester zijn van een in de buurt
liggend dorp, die zo gis was om het registra
tienummer van het vliegtuig op te nemen.
De commandant was in zulke gevallen niet
makkelijk.
Met het vorderen van de dertiger jaren werd
het verouderende vliegpark aangevuld met
moderner materieel. De Fokkers D.XXI, G.I
en T.V. begonnen bekende verschijningen te
worden, niet alleen in de regio maar in
geheel Nederland. De G.I. kon de voor die
tijd enorme duiksnelheid van 700 km/u
bereiken. Het geloei dat hij daarbij veroor
zaakte klonk ons niet alleen als muziek in de
oren maar bezorgde ons ook kippevel. Na
verloop van tijd raakten we zo getrained, dat
we zonder te kijken aan het motorgeluid
konden horen welk type er overvloog.
In mei 1940 was het afgelopen. Na een
heldhaftige strijd moesten de wapens na vijf
dagen gestrekt worden. Onze vliegers had
den het land naar eer en geweten verdedigd.
Het handjevol vliegtuigen was opgebruikt
tegen de overmachtige Luftwaffe, die toch
maar zo'n 350 vliegtuigen armer werd. De
Fokker en Koolhoven toestellen waren van
de vlieghei verdwenen. Hun plaatsen wer
den ingenomen door o.m. Heinkel en
Dornier bommenwerpers en het duurde niet
lang of de vlieghei was de vlieghei niet meer.
De Duitsers legden een moderne startbaan
aan en zetten er een aantal nieuwe gebouwen
neer. Na 5 mei 1945 nam onze militaire
luchtvaart, nu onder de naam Luchtstrijd
krachten (LSK) weer bezit van Soesterberg,
dat werd uitgebouwd tot de moderne vlieg
basis, zoals we die nu kennen.
In 1972 hebben 34 oud-Soesterbergers hun
vroegere belevenissen op schrift gezet, wat
heeft geleid tot de uitgave van een 175
pagina's tellend boekwerk onder de titel 'De
24