wind en kende de hedendaagse nauwkeu righeid niet Er waren twee mikpunten, één in het Haagse Bos tussen het Malieveld en de Laan van Nieuw Oost Indië, het Zuid-Westelijke mik punt (d.i. in het bos ten Noorden van de hedendaagse Utrechtse Baan). Het andere lag midden in het bos tussen de laan van Nieuw Oost Indië en het Huis ten Bosch, het Noord-Oostelijke mikpunt (d.i. een punt in het bos tegenover de huidige laan van Clingendael). Bij de opstelling van de opdracht vergiste een jonge R.A.F. officier van operaties te Vitry zich en draaide de coördinaten voor het Noordelijke doel om, zodat 'horizontaal 042' verticaal 064 'ten onrechte 'horizontaal 064 verticaal 042' werd. Door verwisseling van genoemde coördinaten kwam het noor delijke mikpunt op een kruising van de Louise de Coligny en de Schcnkstraat in het Bezuidenhout te liggen, zo'n 1200 meter van het eigenlijke doel. Om het mikpunt was het gebruikelijk een doelgebied te bepalen. Dat was afhankelijk van de grootte der formaties. Op 3 maart 1945 zou het een gebied zijn met een straal van ca. 100 tot 200 m rond het mikpunt, gelijk aan de oppervlakte van het z.g. bommentapijt, want in formaties van zes vliegtuigen zou de aanval worden gedaan. De aanval werd op zaterdag 3 maart 1945 ten 09.00 vanuit zee op een Oostelijke koers ingezet, waarbij door een technisch manco uit Meisbroek i.p.v. 32 de eerder genoemde 31 Mitchells betrokken werden. Den Haag was soms tussen de wolken te zien, zodat in eerste instantie met Gee-H zou worden gebombardeerd. De bommen bestemd voor het ZW-lijke mikpunt kwamen vnl. terecht bij de Bosbrug en omgeving, en het Bezuidenhout; de bommen van de vliegtuigen die door de fout van de coördinaten op het Bezuidenhout mikten, vielen op het Bezuidenhout, waarbij men o.m. visueel bombardeerde en daar voor een extra run had gemaakt. Zes Franse Bostons wierpen door een fout van de kijker hun bommen op de spoorlijn naar Rotter dam. Een formatie van Meisbroek bombardeerde na een vergeefse run visueel op Westelijke koers het goede NO-lijke mikpunt, maar ook daarvan vielen de bommen op het Bezui denhout bij de Maetsuykerstraat. Dat de bommen niet op de aangegeven mikpunten terecht kwamen moet worden geweten aan het feit, dat de werkelijke wind uit een andere hoek kwam n.l. NNW ipv. N. en veel sterker (ca. 20 knopen meer) dan de opgegeven meteo-wind die in de apparatuur was ingevoerd, waardoor de bommen gro tendeels in het Bezuidenhout terecht kwa men. Het bombardement gaf grote verslagenheid bij alle bemanningen, toen bekend werd dat het Bezuidenhout wel degelijk bewoond was en geen der eigenlijke doelen was geraakt. De ca. 90 ton bommen die werden afgeworpen waren allen 500 lbs brisant bommen met amatol of amatex gevuld. 'Ooggetuigen' beweren, dat er ook brandbommen werden geworpen, maar dat is niet zo! De 500 lbs bommen richtten, mede door de ontstane branden, die door de harde wind werden aangewakkerd en die vanwege de schaarste aan blusmateriecl niet konden worden ge blust, grote schade aan. Er kwamen ca. 511 mensen om; 3300 huizen werden verwoest, 1200 zwaar beschadigd. Meer dan 12.000 mensen waren dakloos. Sedert 3 maart 1945 werden de bommen werpers van No. 2 Group niet meer voor dergelijke opdrachten ingezet. NABESCHOUWING 1. Deze aanval werd tezamen met wijlen prof.mr. Korthals tbv het boek Luchtge- vaar, Sythoff 1984, geanalyseerd en daar na nog eens bezien tbv de onthulling van het voor dit bombardement opgerichte monument op 4 mei j.l. en dat de naam kreeg van het Monument van de Mense lijke Vergissing. Het staat aan de Schenk- kade in het Bezuidenhout. 2. Had de aanval mogen plaatsvinden? Gezien de urgentie en de angst die er in Londen toen heerste, was daar goede reden voor. Een ieder van ons werd die spanning eigenlijk ook gewaar tijdens de Golfoorlog toen Scuds op Israël en 21

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Nieuwsbrief Militaire Luchtvaart Museum | 1991 | | pagina 21