wind en kende de hedendaagse nauwkeu
righeid niet
Er waren twee mikpunten, één in het Haagse
Bos tussen het Malieveld en de Laan van
Nieuw Oost Indië, het Zuid-Westelijke mik
punt (d.i. in het bos ten Noorden van de
hedendaagse Utrechtse Baan). Het andere
lag midden in het bos tussen de laan van
Nieuw Oost Indië en het Huis ten Bosch, het
Noord-Oostelijke mikpunt (d.i. een punt in
het bos tegenover de huidige laan van
Clingendael).
Bij de opstelling van de opdracht vergiste een
jonge R.A.F. officier van operaties te Vitry
zich en draaide de coördinaten voor het
Noordelijke doel om, zodat 'horizontaal
042' verticaal 064 'ten onrechte 'horizontaal
064 verticaal 042' werd. Door verwisseling
van genoemde coördinaten kwam het noor
delijke mikpunt op een kruising van de
Louise de Coligny en de Schcnkstraat in het
Bezuidenhout te liggen, zo'n 1200 meter van
het eigenlijke doel.
Om het mikpunt was het gebruikelijk een
doelgebied te bepalen. Dat was afhankelijk
van de grootte der formaties. Op 3 maart
1945 zou het een gebied zijn met een straal
van ca. 100 tot 200 m rond het mikpunt,
gelijk aan de oppervlakte van het z.g.
bommentapijt, want in formaties van zes
vliegtuigen zou de aanval worden gedaan.
De aanval werd op zaterdag 3 maart 1945 ten
09.00 vanuit zee op een Oostelijke koers
ingezet, waarbij door een technisch manco
uit Meisbroek i.p.v. 32 de eerder genoemde
31 Mitchells betrokken werden. Den Haag
was soms tussen de wolken te zien, zodat in
eerste instantie met Gee-H zou worden
gebombardeerd.
De bommen bestemd voor het ZW-lijke
mikpunt kwamen vnl. terecht bij de Bosbrug
en omgeving, en het Bezuidenhout; de
bommen van de vliegtuigen die door de fout
van de coördinaten op het Bezuidenhout
mikten, vielen op het Bezuidenhout, waarbij
men o.m. visueel bombardeerde en daar
voor een extra run had gemaakt. Zes Franse
Bostons wierpen door een fout van de kijker
hun bommen op de spoorlijn naar Rotter
dam.
Een formatie van Meisbroek bombardeerde
na een vergeefse run visueel op Westelijke
koers het goede NO-lijke mikpunt, maar ook
daarvan vielen de bommen op het Bezui
denhout bij de Maetsuykerstraat.
Dat de bommen niet op de aangegeven
mikpunten terecht kwamen moet worden
geweten aan het feit, dat de werkelijke wind
uit een andere hoek kwam n.l. NNW ipv. N.
en veel sterker (ca. 20 knopen meer) dan de
opgegeven meteo-wind die in de apparatuur
was ingevoerd, waardoor de bommen gro
tendeels in het Bezuidenhout terecht kwa
men.
Het bombardement gaf grote verslagenheid
bij alle bemanningen, toen bekend werd dat
het Bezuidenhout wel degelijk bewoond was
en geen der eigenlijke doelen was geraakt. De
ca. 90 ton bommen die werden afgeworpen
waren allen 500 lbs brisant bommen met
amatol of amatex gevuld. 'Ooggetuigen'
beweren, dat er ook brandbommen werden
geworpen, maar dat is niet zo! De 500 lbs
bommen richtten, mede door de ontstane
branden, die door de harde wind werden
aangewakkerd en die vanwege de schaarste
aan blusmateriecl niet konden worden ge
blust, grote schade aan. Er kwamen ca. 511
mensen om; 3300 huizen werden verwoest,
1200 zwaar beschadigd. Meer dan 12.000
mensen waren dakloos.
Sedert 3 maart 1945 werden de bommen
werpers van No. 2 Group niet meer voor
dergelijke opdrachten ingezet.
NABESCHOUWING
1. Deze aanval werd tezamen met wijlen
prof.mr. Korthals tbv het boek Luchtge-
vaar, Sythoff 1984, geanalyseerd en daar
na nog eens bezien tbv de onthulling van
het voor dit bombardement opgerichte
monument op 4 mei j.l. en dat de naam
kreeg van het Monument van de Mense
lijke Vergissing. Het staat aan de Schenk-
kade in het Bezuidenhout.
2. Had de aanval mogen plaatsvinden?
Gezien de urgentie en de angst die er in
Londen toen heerste, was daar goede
reden voor. Een ieder van ons werd die
spanning eigenlijk ook gewaar tijdens de
Golfoorlog toen Scuds op Israël en
21