niet zoveel ervaring. Zijn directe chef was er niet en zodoende zette hij de opdracht op papier voor de beman ningen, zonder na-controle. Nu was er in WO II en al lang daarvoor een discussie gaande tussen de Marine en R.A.F. enerzijds, en de British Army anderszijds, of men bij het noemen van coördinaten eerst de verticale (Latitude) moest noemen en daarna de horizontale (Longitude), of omgekeerd. Bij de Military Grid werd in tegenstelling tot Marine en R.A.F. de Horizontale eerst genoemd en daarna de Verticale. Vooral voor on ervaren personeel, ook al was dat niet betrokken als bemanning was het werken met LAT/LONG en daarna met HOR/VERT een verwarrende zaak. Die verwarring heeft de jonge ops-officier van Vitry parten gespeeld, waardoor het te bombarderen doel zo'n 1200 meter van het mikpunt kwam, in het Bezuidenhout. Tijdens oefeningen en gedurende de invasie speelde deze kwestie ook bij vliegend personeel meer dan eens parten. Zo werd bij het geven van luchtsteun vaak de voorkeur gegeven een doel aan te wijzen vanaf een markant punt met een richting en een afstand, dus bijv. Punt A=brug, richting 070 graden, 8 mijl. De aanwijzing van doelen bleef echter voor de voorbereiding van gegeven opdrachten steeds via het HOR/VERT gedaan worden, daar op de gebruikte topografische kaarten die methode gemeengoed was. De jonge ops-officier werd voor zijn nalatigheid voor de krijgsraad gebracht en ver oordeeld. Terstond na het bombarde ment toonde de Nederlandse regering zich n.l. hoogst verbolgen, zodat dat proces danook niet kon uitblijven. De nadruk van het falen van de aanval is daarom ook steeds meer komen te liggen op de fout gegeven coördina ten. d. Een vraag die ook gesteld werd is of Witholt toch niet de leiding van de aanval had moeten nemen. Qua be kwaamheid deed wing commander Mitchell en diens bemanning zeker niet voor Witholt en zijn bemanning onder. Het enige wat Witholt mis schien had gedaan was de aanval af te gelasten, gezien de twijfels die hij had en de weersomstandigheden die er waren. Maar ook hij had Gee-H moeten gebruiken Had Air Vice Marshal Embry Witholt voor een feit moeten stellen en hem toch de opdracht moeten geven? Embry was een mensenkenner. Dat toonde hij al jegens Burgerhout, Wit- holts voorganger. Zijn waardering voor Witholt als commandant liet hij steeds blijken. Witholt was er ook de figuur niet naar om van zulk een situatie geen gewetensprobleem te maken. Per slot van rekening stond hij evenals zijn voorganger Burgerhout bekend, alles voor 'zijn jongens' over te hebben. Zoals hij na de oorlog liet blijken, zat ook Air Vice Marshal Embry in een dilemma, hetgeen hij door Witholt te verschonen, heeft getoond. Hij uitte zijn waardering voor Witholt daarna op een andere wijze: Witholt kreeg als commandant van 320 squadron de Distinguished Service Order, de DSO, echt niet voor niets. e. Bij dit al rijst de vraag of het niet beter was geweest mede vanwege de weers omstandigheden het bombardement uit te stellen. Het werd in feite opge drongen, terwijl de 'state of the arts', met name de richtapparatuur nog niet zo ver was ontwikkeld, dat een derge lijk bombardement een goede kans op succes gaf. Door eerdere goede presta ties van 137 en 139 wing zijn daarnaast teveel verwachtingen ontstaan. Wel licht is de R.A.F. leiding hier gezwicht voor een politieke druk, zodat risico's werden genomen, die in een oorlog steeds moeten worden genomen en waarvan men zegt, dat uitstel niet meer mogelijk is. Dat lijkt mij echter in dit geval te ver gaan. f. Met dat al is het jammer, dat er toen 24

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Nieuwsbrief Militaire Luchtvaart Museum | 1991 | | pagina 24