niet zoveel ervaring. Zijn directe chef
was er niet en zodoende zette hij de
opdracht op papier voor de beman
ningen, zonder na-controle.
Nu was er in WO II en al lang daarvoor
een discussie gaande tussen de Marine
en R.A.F. enerzijds, en de British
Army anderszijds, of men bij het
noemen van coördinaten eerst de
verticale (Latitude) moest noemen en
daarna de horizontale (Longitude), of
omgekeerd. Bij de Military Grid werd
in tegenstelling tot Marine en R.A.F.
de Horizontale eerst genoemd en
daarna de Verticale. Vooral voor on
ervaren personeel, ook al was dat niet
betrokken als bemanning was het
werken met LAT/LONG en daarna
met HOR/VERT een verwarrende
zaak. Die verwarring heeft de jonge
ops-officier van Vitry parten gespeeld,
waardoor het te bombarderen doel
zo'n 1200 meter van het mikpunt
kwam, in het Bezuidenhout. Tijdens
oefeningen en gedurende de invasie
speelde deze kwestie ook bij vliegend
personeel meer dan eens parten. Zo
werd bij het geven van luchtsteun vaak
de voorkeur gegeven een doel aan te
wijzen vanaf een markant punt met
een richting en een afstand, dus bijv.
Punt A=brug, richting 070 graden, 8
mijl. De aanwijzing van doelen bleef
echter voor de voorbereiding van
gegeven opdrachten steeds via het
HOR/VERT gedaan worden, daar op
de gebruikte topografische kaarten die
methode gemeengoed was. De jonge
ops-officier werd voor zijn nalatigheid
voor de krijgsraad gebracht en ver
oordeeld. Terstond na het bombarde
ment toonde de Nederlandse regering
zich n.l. hoogst verbolgen, zodat dat
proces danook niet kon uitblijven. De
nadruk van het falen van de aanval is
daarom ook steeds meer komen te
liggen op de fout gegeven coördina
ten.
d. Een vraag die ook gesteld werd is of
Witholt toch niet de leiding van de
aanval had moeten nemen. Qua be
kwaamheid deed wing commander
Mitchell en diens bemanning zeker
niet voor Witholt en zijn bemanning
onder. Het enige wat Witholt mis
schien had gedaan was de aanval af te
gelasten, gezien de twijfels die hij had
en de weersomstandigheden die er
waren. Maar ook hij had Gee-H
moeten gebruiken
Had Air Vice Marshal Embry Witholt
voor een feit moeten stellen en hem
toch de opdracht moeten geven?
Embry was een mensenkenner. Dat
toonde hij al jegens Burgerhout, Wit-
holts voorganger. Zijn waardering
voor Witholt als commandant liet hij
steeds blijken. Witholt was er ook de
figuur niet naar om van zulk een
situatie geen gewetensprobleem te
maken. Per slot van rekening stond hij
evenals zijn voorganger Burgerhout
bekend, alles voor 'zijn jongens' over
te hebben. Zoals hij na de oorlog liet
blijken, zat ook Air Vice Marshal
Embry in een dilemma, hetgeen hij
door Witholt te verschonen, heeft
getoond. Hij uitte zijn waardering
voor Witholt daarna op een andere
wijze: Witholt kreeg als commandant
van 320 squadron de Distinguished
Service Order, de DSO, echt niet voor
niets.
e. Bij dit al rijst de vraag of het niet beter
was geweest mede vanwege de weers
omstandigheden het bombardement
uit te stellen. Het werd in feite opge
drongen, terwijl de 'state of the arts',
met name de richtapparatuur nog niet
zo ver was ontwikkeld, dat een derge
lijk bombardement een goede kans op
succes gaf. Door eerdere goede presta
ties van 137 en 139 wing zijn daarnaast
teveel verwachtingen ontstaan. Wel
licht is de R.A.F. leiding hier gezwicht
voor een politieke druk, zodat risico's
werden genomen, die in een oorlog
steeds moeten worden genomen en
waarvan men zegt, dat uitstel niet
meer mogelijk is. Dat lijkt mij echter in
dit geval te ver gaan.
f. Met dat al is het jammer, dat er toen
24