Andere belangrijke veranderingen betroffen
de voorziening voor reserve brandstoftanks
aan de vleugeluiteinden en de installatie van
zes .50 M2 mitrailleurs, vier daarvan in de
neus, direkt voor de cockpit en twee in de
vleugel.
Verder had Republic in de tweede helft van
1946 zware Financiële problemen, waarbij de
Army Air Force een afwachtende houding
aannam.
'THUNDERJET'
De naam 'Thunderjet' werd formeel eind
1946 geaccepteerd nadat deze door Repu
blic was voorgesteld.
In augustus 1947 werd begonnen met de
aflevering van de productie P-84B's. In
essentie gelijk aan de YP-84A, was de P-84B
uitgerust met M3 mitrailleurs.
De eerste toestellen gingen naar de 14th
Fighter Group op Dow Field, Bangor,
Maine.
De vreugde over dit nieuwe toestel was
spoedig voorbij, toen zich na korte tijd
diverse problemen openbaarden. Terwijl
naar oplossingen werd gezocht werd het
vliegen aan strenge restricties onderworpen:
maximum snelheid niet meer dan Mach .8
en maximaal 5.5 G. De situatie verslechterde
kort daarop, nu op het gebied van onder
houd. Reserve onderdelen waren er nauwe
lijks en ook de opleiding van het onder
houdspersoneel liet te wensen over, zodat
het toestel al gauw de bijnaam 'Mecanic's
Nightmare' kreeg.
Op 24 mei 1948 kreeg de hele P-84B vloot
een vliegverbod nadat belangrijke structu
rele fouten waren geconstateerd.
Na inspectie mocht weer gevlogen worden
binnen vastgestelde limieten in afwachting
van modificatie door Republic.
Toen in juni 1948 het laatste P-84B model
van de productielijn kwam, nam de nieuwe
US Air Force een nieuw namensysteem in
gebruik, waarin de 'F' voor jachtvliegtuigen
zou gaan gelden.
De Thunderjet zou vanaf dat moment als F-
84 door het leven gaan.
De problemen welke gedurende de ontwik
kelingsperiode en de eerste operationele
maanden werden ondervonden, hadden een
groot effect op deF-84B. Uiteindelijk werden
slechts 226 afgeleverd, de overige bestelde
345 werden als F-84C en F-84D door de
USAF ontvangen.
Een groot modificatieprogramma verhoog
de weliswaar de operationele capaciteit van
het B model, doch desondanks werden eind
1952 alle nog vliegende exemplaren buiten
gebruik gesteld.
Zij speelden geen rol in de inmiddels
uitgebroken Koreaanse oorlog.
VERBETERDE VERSIES
Bij de volgende belangrijke variant, de F-
84C, waren maatregelen genomen om de
operationele capaciteit te verbeteren, maar
in essentie was deze gelijk aan het eerdere B-
type en leed dan ook aan een aantal van
dezelfde kwalen.
Het belangrijkste verschil was een nieuw
electrisch systeem en de installatie van de
J35-A-13 motor, deze leverde dezelfde
stuwdruk als de in de F-84B geplaatsteJ35-A-
15.
Afleveringen van de F-84C startten in mei
1948 en de eerste eenheid die dit type
ontving was de 20th Fighter Group op Shaw
AFB, South Carolina, snel gevolgd door
andere eenheden.
In totaal 191 F-84C werden door de USAF in
precies zes maanden tijds ontvangen en ook
deze werden onderworpen aan een belang
rijk modificatieproces gedurende hun ope
rationele leven.
Ook de F-84C variant werd eind 1952 buiten
gebruik gesteld.
Met de komst van de F-84D werd het
duidelijk dat Republic had geleerd van de
ervaringen met de F-84B. Het nieuwe model
was duidelijk een ontwikkeling van zijn
voorgangers.
Het had een dikkere huid op de vleugels en
ailerons, bezat een tegen de winter bestand
brandstofsysteem, geschikt voor JP4 en
andere verbeteringen.
Ondanks deze verbeteringen was het lot
voor de F-84D voor korte tijd onzeker, daar
de USAF in september 1948 het gehele
project wilde herzien. Uiteindelijk kwam
11