Het gereed maken van de zes mitrailleurs van de F-84E was een arbeidsintensief gebeuren.
men tot de conclusie, dat met de komst van
de zeer verbeterde F-84E in de nabije
toekomst, het schrappen van de 'D' zeer
contra-productief zou werken en Republic's
zwakke financiële positie zwaar zou onder
graven, zodanig zelfs, dat dit de bouw van de
F-84E ernstig in gevaar bracht.
De productie van de F-84D werd echter
beperkt tot 154 toestellen, die alle tussen
november 1948 en april 1949 werden afge
leverd.
Deze uitvoering werd het eerste type
Thunderjet dat naar Korea werd gezonden
en daar in december 1950 aankwam.
Evenals de eerdere modellen werden tijdens
het operationele leven van de 'D' diverse
modificaties aangebracht. De grotere be
trouwbaarheid van de F-84D bleek uit het
feit, dat de laatste exemplaren pas midden
1957 buiten gebruik werden gesteld, nadat
ze de laatste jaren dienst hadden gedaan bij
de Air Nadonal Guard.
Het eerste lid van de Thunderjet familie dat
echt aan de verwachtingen voldeed was de F-
84E, waarvan de ontwikkeling begon in
1948. De verwachtingen van de Air Force
werden bevestigd, hetgeen resulteerde in de
beslissing op 29 december 1948 een order te
bevestigen voor niet minder dan 409 toestel
len.
Daarop volgende bestellingen hielden o.a.
100 MDAP exemplaren in.
Toen de laatste in juli 1951 werd afgeleverd,
waren niet minder dan 843 F-84E's gepro
duceerd.
Betrouwbaarheid en duurzaamheid waren
de sleutelwoorden bij het ontwikkelen van
de 'E' en onder de belangrijkste wijzigingen
was een sterkere structuur van de vleugel en
een verlenging van de romp met 12 inch,
waardoor o.a. een ruimere cockpit werd
verkregen.
De stuwdruk werd verhoogd tot 5.000 lb,
door installatie van de J35-A-17 motor,
terwijl verbeterde wingtiptanks en de moge
lijkheid tot het meevoeren van tanks onder
12
