buitenlandse zaken Cordell Huil de laatste
Japanse voorstellen. Dat was ook de dag
waarop conform het plan van Yamamoto de
vloot van Nagumo zee koos, richting Koeril-
len, waar nagenoeg geen scheepvaart was.
Meteen erna kreeg admiraal Kimmel, van
admiraal Stark, bevelhebber van de USNavy
een waarschuwing van Washington om 'alle
defensieve maatregelen te nemen', omdat er
een mogelijke agressie was te verwachten,
gezien de opzet van de Japanse strijdmacht
voor een amfibische operatie. Een aanval op
de Filipijnen, Borneo, enz. werd onder meer
vermoed'.
Vervolgens kwamen in Washington daarna
nog meer alarmerende berichten binnen.
Op 6 december 1941 werd door de Army
Intelligence en de Navy Intelligence, die
veelal apart opereerden, een Japans bericht
onderschept, waarvan het slot aangaf dat de
aanval op Pearl Harbor zou plaatsvinden.
Nog niet geheel ontcijferd werd het aan de
stafofficier van dienst gegeven. Daar er al
eerder wat berichten waren binnengeko
men, meende die, dat ook dit bericht als
zovele andere codeberichten weer betrek
king had op een verwachte invasie in Malei
sië, zodat het verder decoderen van dat
bericht werd vertraagd. Toen het na geheel
gedecodeerd in handen kwam van admiraal
Stark gaf hij niet direct opdracht Pearl
Harbor te informeren. Hij achtte admiraal
Kimmel reeds voldoende gewaarschuwd.
Die meende echter dat inkomende berichten
betrekking hadden op de Filipijnen, Maleisië
en Frans Indo-China, zodat hij het niet
nodig achtte de vloot naar zee te zenden. Een
geharrewar bij de verbindingsdienst zorgde
er voorts voor dat het eerstgenoemde bericht
Pearl Harbor (te) laat bereikte.
Ondanks de groeiende zorg, dat vijandelijk
heden voor de deur konden staan, hadden
admiraal Kimmel en generaal Short besloten
geen regelmatige luchtverkenningen te
doen, daar daarmee teveel vlieguren zouden
worden verbruikt, die zij meer nodig acht
ten, wanneer de nood aan de man kwam.
Aldus leek men op Pearl Harbor (Navy en
Army) immuun, ook voor andere waarschu
wingen. Zo was er eerder in de morgen van 7
december 1941 om 03.50 uur een periscoop
juist buiten de haven gezien. De patrouille
vond het echter geen duidelijk contact en gaf
het niet door aan het hoofdkwartier. Om
06.37 uur ondekte een torpedobootjager een
mini-onderzeeboot buitengaats en valt die
aan met dieptebommen. Een rapport daar
over krijgt van een officier van dienst een lage
prioriteit, zodat geen alarm wordt gemaakt.
Tegen 07.00 uur ziet een Catalina vliegboot
buitengaats een periscoop en valt die ook
aan. Het aanvalsrapport moet echter in code
worden over gezet, zodat het eigenlijk te laat
op het hoofdkwartier belandt. Het waren
echter geen valse meldingen, daar de Japan
se onderzeeboten rond Hawai waren gesta
tioneerd.
Daarnaast was er de radarpost van de Army,
die ten 07.02 uur meldde dat er op ca. 130
mijlen vele contacten waren te zien, die
nogal wat merkwaardig overkwamen. De
nieuwe installatie had echter nog allerlei
kinderziekten. De operator dacht aan een
storing, omdat hij 50 contacten telde, die hij
eerst als 'clutter' zag (storingen, die als
strepen, lijkend op contacten, op het scherm
komen). Toch gaf hij zijn bevindingen door.
Bij het doorgeven gaf hij niet aan hoeveel
contacten hij zag, zodat de dienstdoende
operatieofficier die voor de eerste keer wacht
had, hem geruststelde; er zouden een aantal
Vliegende Forten op die ochtend aankomen.
Aldus enige onvergeeflijke fouten die op die
zondag van 7 december 1941 en ervoor
werden gemaakt, kortweg een tragedie van
vergissingen. Admiraal Kimmel, generaal
Short en Martin werden na het drama op 17
december 1941 van hun functies ontheven
en daarbij volgde het ene onderzoek na het
andere. Martin werd weinig of niets aange
rekend, Kimmel en Short, des te meer. De
ene keer kreeg de Army de schuld, de andere
keer de Navy. Dan weer werd Washington als
boosdoener gezien, dan weer het tweetal dat
op Hawai de scepter had gezwaaid. Ja, in
enkele gevallen werd Japan alles verweten
Wij beperken ons tot admiraal Kimmel, die
opgevolgd werd door admiraal Nimitz, die
op doortastende wijze sedertdien de vloot
inzette en daarmee een van de grootste
admiraals van de USNavy werd.
19
