17Dr. 1/152/17Dr. 1/47 7/17 en de Dr. 1/425/
17. Overigens werd voor hem op 23 januari
1918 nog een reserve driedekker, de Dr.I/
405/17, afgeleverd. Waarschijnlijk door zijn
bijnaam 'De Rode Baron' heeft zich de
mening vastgezet dat alle machines die hij
heeft gevlogen knalrood waren geschilderd.
In feite waren alleen de Dr. 1/477/17 en zijn
laatste toestel, de Dr.I/425/17, geheel vuur
rood gekleurd. De Dr.I/152/17 bijvoor
beeld, waarmede hij zijn 60e overwinning
boekte, had een rode bovenvleugel, motor
kap, wielen en staartvlakken. De romp was
groen met rode zijvlakken vanaf de achter
kant van de cockpit tot de staartvlakken. Niet
alleen Manfred von Richthofen was in de
lucht duidelijk herkenbaar door de beschil
deringvan zijn vliegtuig(en). Zo was de Dr.I/
213/17 van luitenant Fritz Kempf geheel
groen. Op de bovenvleugel stond zijn naam
'KEMPF' in witte letters. De middenvleugel
vermeldde 'KENNSCHT MI NOCH?' De
Dr. 1/545/17 van de eerste luitenant Weiss
van Jasta 10 was sneeuwwit. Deze machine
werd op 5 februari 1918 neergeschoten.
Luitenant Josef Jacobs, die Jasta 7 aanvoer
de, daarentegen vloog met de gitzwarte Dr.I/
450/17. Deze man boekte in totaal 48
overwinningen. Zoals zovele anderen heeft
ook Manfred von Richthofen het einde van
de Eerste Wereldoorlog niet beleefd. Nadat
hij een mijlpaal van 80 overwinningen had
geboekt steeg hij op 21 april 1918 - een
zondagochtend - met de Dr.I/425/17 op van
het vliegveld Cappy om zich te meten met
zijn tegenstanders aan de andere zijde van
het front, die het vliegveld van Bertangles als
basis hadden. Er ontspon zich een gevecht,
waarbij hij het aan de stok kreeg met Wop
May, een jonge nog onervaren Canadees.
Een andere Canadees, Roy Brown, zag zijn
jonge landgenoot in moeilijkheden, schoot
hem te hulp en zag kans om ongezien achter
de staart van von Richthofen's driedekker te
komen. Een korte vuurstoot van Brown deed
de Fokker sidderen en hij zag hoe de vlieger
ineenkromp. Even later sloeg de Fokker
achter de Britse linies tegen de grond.
Behalve Brown maakten verschillende Britse
schutters op de grond aanspraak op het
neerschieten van de driedekker. Manfred
von Richthofen werd met militaire eer
begraven in Bertangles.
Van de 320 door Tony Fokker aan het Duitse
vliegerkorps geleverde driedekkers waren er
in februari 1918 143 aan het front, in april
van dat jaar zelfs 171. In juni slonk het aantal
tot 118. Toen de nieuwe jachtvliegtuigen,
zoals de Fokker D.VII, beschikbaar kwamen,
werd de Dr.I van het front gehaald. De dagen
van de Fokker Dr.I, die aan het front in
hoofdzaak door de Geschwadern I, II en III
werden gebruikt, waren geteld. Van de 321
gebouwde driedekkers werd het prototype
V.3 niet afgeleverd. Van de wel afgeleverde
machines werd de F. 1/101/17 niet in actieve
dienst gesteld maar naar Adlershof gebracht
om daar aan belastingsproeven te worden
onderworpen. Tony Fokker heeft eens ge
zegd, dat de Engelsen beslist minder ontzag
voor zijn driedekker zouden hebben gehad
als ze geweten hadden hoe langzaam hij was.
Helaas zijn er van de Dr.I geen originele
exemplaren bewaard gebleven. Wel zijn in
de loop van de jaren talloze replica's ge
bouwd - zowel vliegende als statische
waarvan een deel is voorzien van een
originele rotatiemotor. Waar zo'n motor niet
voorhanden was, heeft men gebruik gemaakt
van een modernere kleine stermotor. In de
Aviodome op Schiphol is een replica van de
Dr.I/152/17 te bewonderen, waarin een
echte Oberursel motor is ingebouwd.
Peter Alting, Piet van der Horst, Ab Steen
bergen en een aantal helpers hebben 4500
uur besteed om tot dit fraaie resultaat te
komen. In de Vreeburghal van ons museum
is in een vitrine een onbekleed model van de
Dr.I te zien, dat een goed beeld geeft van de
constructie van dit toestel.
23
