telegrafist, Sergeant Straddle, de bombardier
en de sergeants Winde en Burst, de lucht-
schutters. De mecano kreeg geen naam. Die
was niet belangrijk genoeg, omdat hij 'toch
alles goed deed'. Wie alsnog een lid van de
bemanning was, was 'George' de automati
sche piloot, die in TEE EMM menselijke
eigenschappen kreeg toegedacht en zijn
naam voornamelijk aan TEE EMM had te
danken. Prune vond George zo betrouw
baar, dat hij besloot 'tijdens de reis naar
Duitsland' wat verloren slaap in te halen in
zijn speciaal daarvoor aangebrachte kooi.
Natuurlijk moest er juist dan wat fout gaan,
dat tot bezinning moest leiden.
Een ieder van ons kent wel de Gremlin. Dat
waren/zijn kleine duivelse schepseltjes, die
de mens en speciaal de Britse aviateur in vele
vormen kunnen pesten. De Gremlins wer
den natuurlijk in TEE EMM naar voren
gehaald, speciaal wanneer een bemannings
lid dacht' dat hij iets goed gedaan had, maar
naar achteraf bleek anders was uitgevallen.
Een Gremlin kreeg dan meestal de schuld.
Zo hebben Gremlins talloze malen op
kompassen gezeten, waardoor vliegtuigen
de weg kwijt raakten. Zij kregen ook de
schuld als een navigator ineens zijn naviga-
tieliniaal niet kon vinden, of een schutter
plotseling zijn wapens ongewild vuurde.
Maar net zoals Prune een Franse neef had, zo
moesten de Gremlins ook familie hebben.
En zo ontstonden de Marcolins, die het
speciaal op de telegrafisten hadden gemunt.
Slechte afstemming van de befaamde Mar
coni ontvanger was aan de Marcolins te
wijten, die tussen de bladen van de variabele
condensator zaten.
Een sleepantenne, die voor het landen niet
was ingehaald en over het erf van een
boerderij een spoor had nagelaten en de
inwoners had doen schrikken, was te danken
aan een Marcolin. Die had de borg van de
antennerol weer los gemaakt
Bij de bombaimers waren regelmatig Grem
lins op bezoek.
Bommen dienden boven vijandelijk gebied
op scherp te worden gesteld. Dat gebeurde
door op een paneel de schakelaars om te
zetten, waardoor de veiligheidsdraad in het
bommenrek door een pal werd belemmerd
bij het afgooien met de bom mee te gaan.
Legio keren kwamen vliegtuigen terug, die
beweerden, dat zij hun bommen goed
hadden geworpen en zelfs aanslagen hadden
gezien, terwijl de veiligheidsdraden bij
terugkeer niet meer aan het rek hingen. Dat
kon alleen maar betekenen dat de bommen
op de grond terecht waren gekomen zonder
te ontploffen een zaak die overigens ook
nu nog de Explosieven Opruimingsdiensten
bezig houdt.
In gelijke mate kwamen, zoals hier eerder is
gemeld, 'gunners' in het TEE EMM
'nieuws'. De uitdrukking Tail-end Charlie
zou door hen zijn ontstaan, die in de
staartkoepel uren lang opgevouwen zaten,
bevroren van de kou en feitelijk heel erg
'alleen op de wereld' waren. Had een
schutter in die benarde positie de deuren van
zijn koepel niet goed dicht, dan kon het
gebeuren, dat hij in de hitte van een aanval
zich zo tegen de deuren had afgezet, dat hij
zich ineens in de 'frisse buitenlucht' bevond.
Als hij dan nog de tegenwoordigheid van
geest had zijn parachute bij zich te hebben
en te gebruiken, dan mocht hij bij de
Duitsers 'op vacantie'.
Verlaat-rol, nl. bale-out- en dinghydrill
kregen zeker aandacht. Zo lag Prune een
tijdje ziek-te-bed met een hersenschudding,
daar hij bij zo'n oefening zo geconcentreerd
bezig was geweest, dat hij pardoes uit zijn
Lancaster sprong, denkend dat het 'echt'
was, doch op de betonnen vloer terecht
kwam.
Vliegtuigherkenning speelde vanzelfspre
kend een belangrijke rol, want hoeveel
malen is het niet voorgekomen, dat op eigen
vliegtuigen werd geschoten. Dus ook een
reden om daaraan aandacht in TEE EMM te
besteden.
PRUNE BIJ COASTEL COMMAND
Coastal Command gaf volop stof voor TEE
EMM. Nu was het zo dat de bemanningen
minder op de voorgrond wilde treden, zoals
'fighterboys'. 'Coastal gents' waren er trots
op met vliegboten, 'kipper-kites' te vliegen,
waarin zij als het ware hun hele huishouden
meenamen.
26
