met Anton de documenten, benodigd voor
de terugreis, ophalen in Warschau, meer dan
drie uur rijden vanaf Torun. Wij begonnen
met ons plan. De trekhaak van de Alk bleek
niet te passen aan de koppeling van de auto
ambulance en dus werd de aanhanger met
een spanband letterlijk aan de Alk geknoopt.
De eerste hindernis was oom Izydor's poort
naar zijn erf. Deze was zo smal, dat de Alk
met aanhanger de scherpe draai van het erf af
niet kon nemen. En dus werd oom Izydor's
poort vakkundig gesloopt. Eerst werden de
vleugels op de aanhanger gehesen en begon
de eerste rit naar de Queen. Heel voorzichtig
baande de Alk zich een weg door het
grasland, toen de helling op en eindelijk
konden de vleugels overgeladen worden op
de Queen, 45 minuten hadden we nodig
voor 600 meter. Rond twee uur hadden we
de helft van het vliegtuig geladen. Zonder het
te vragen had Katarzyna gekookt, en hoe!
Eerst soep, toen aardappelpuree met diverse
groenten, gehaktballen en kippepoten, toen
brood met zult, worst en komkommer
salade, daarna zelfgebakken taart en koffie,
het kon niet op. We waren er allen van
overtuigd, dat deze mensen, van het weinige
dat ze hadden, het beste met ons wilden
delen, een ongekende gastvrijheid en harte
lijkheid. Spontaan kwam dan ook het idee
om iemand van ons naar het dichtstbijzijnde
dorp te sturen om een forse bos bloemen te
kopen voor Katarzyna en een paar flessen
vodka voor oom Izydor. Polen is ten opzich
te van ons, niet duur en toen ik terug kwam
uit de stad met een enorme bos bloemen en
drie flessen vodka, had ik maar een vijfde
uitgegeven van wat we gelapt hadden. En dus
werd de rest in een enveloppe gedaan.
MAANDSALARIS VOOR OOM IZYDOR
EN KATARZYNA
's Avonds om acht uur was het vliegtuigen de
motor geladen, vastgesjord en afgedekt. Het
geheel was klaar voor transport na weer een
lange dag. Katarzyna had weer koffie en koek
en oom Izydor even later weer vodka. Tijd
om onze geschenken te overhandigen en
afscheid te nemen van een paar heel lieve
mensen. De fooi in de enveloppe was in
duitse marken en dus haalden Katarzyna en
oom Izydor er meteen de krant bij om te
kijken wat dat vreemde geld waard was in
zloty's. Katarzyna begon een beetje te
huilen, het bleek meer dan een maandsalaris
te zijn.
We mochten beslist nog niet weg, even nog,
nog een vodka.
Inmiddels waren Anton en Kapt. Van de
Berg ook gearriveerd. Het was niet helemaal
gelopen zoals verwacht. De papieren konden
pas vrijdag om 12 uur opgehaald worden in
Warschau! Besloten werd, in ieder geval
morgen de boordwapens naar Poznam te
brengen en de auto's zolang in Torun op een
bewaakte parkeerplaats onder te brengen.
Katarzyna was weer in d'r keuken gegaan en
even later roken we dat we inderdaad nog
niet weg konden; niet lang daarna kwamen
drie grote schalen met zo'n acht kilo vers
gebakken paling de huiskamer binnen. We
hadden behoorlijk grote eters bij ons, maar
dit was echt teveel van het goede. Met in
kranten gewikkelde stukken gebakken pa
ling, die we beslist mee moesten nemen,
namen we afscheid van de onvergetelijke
oom Izydor en zijn vrouw Katarzyna.
Al vroeg vertrokken een paar van ons en
Anton naar Poznam met de boordwapens.
De F-27 Friendship kwam als afgesproken
om 12 uur binnen. Even later kwam de
douane en de problemen. Anton had wel een
uitvoervergunning voor een complete MIG-
15 maar niet voor de wapens apart. Dus, of
de hele MIG moest mee of niets. Aangezien
er nog geen vleugel van de MIG-15 in de F-
27 past, viel de keus op 'niets'. Onverrichter-
zake ging de F-27 weer naar huis. Onderweg
besloten we niet meer over boordwapens te
praten en ze vanaf nu gewoon 'vliegtuig
onderdelen' te noemen, net als de rest.
ZELFSTANDIGE ANTON WORDT
WERKNEMER
De volgende dag, vrijdag, was Anton om drie
uur 's middags terug uit Warschau, met de
papieren. Nu konden we dan eindelijk naar
het douane-depot in Torun voor de beno
digde stempels op de uitvoerpapieren.
Edoch, 'Murphy's Law' deed zich weer
gelden. Anton had wel de goede papieren,
maar was als zelfstandig ondernemer niet
11
