Amelia Earhart, direct na aankomst in Bandoeng.
en een diner op het Witte Huis. Het kon niet
op! George Putnam was in zijn nopjes.
Maar Amelia wilde even op adem komen.
Haar vele lezingen die zij door de hele VS
gaf, het almaar aanzitten aan erebanketten
en alle andere ontvangsten hingen haar
langzamerhand de keel uit.
Als reddende engel kwam daar dr Edward
Elliot van de Purdue University met een
verzoek of ze de post wilde aanvaarden als
adviseuze en begeleidster voor vrouwelijke
studenten aan de universiteit, om hen op
voet van gelijkheid te kunnen laten functio
neren met hun mannelijke collegae. Een
voor die tijd uiterst vooruitstrevende job. Uit
het fonds van de Purdue Research Founda
tion kreeg ze een gift van 50.000,- die
ondergebracht werd in het 'Amelia Earhart
Fund for Aeronautical Research'. Met deze
middelen tot haar beschikking kon Amelia
eindelijk gaan werken aan haar geheimste
wens.
VLUCHT ROND DE WERELD
Tijdens haar vlucht Mexico City/Newark had
ze het grote project in haar hoofd al
uitgestippeld: een vlucht rond de wereld van
oost naar west. Globaal genomen de route
San Francisco - Hawaii - Manilla - de Rode
Zee - de Middellandse Zee - Afrika - Zuid
Amerika en zo terug naar de Verenigde
Staten. Tesamen met Paul Mantz, die hier
weer (voor 100,- per dag) als technisch
adviseur opduikt, togen Amelia en George
Putnam aan het werk. George zorgde voor de
nodige contacten met de diverse regeringen
over wiens grondgebied gevlogen zou wor
den. Hij vroeg tevens aan de Amerikaanse
regering en aan de luchtvaartmaatschappij
Pan Am ondersteuning.
Die kwam (na een regelrechte papieroorlog)
in de vorm van landingsrechten en het
vervroegd aanleggen van een geplande
landingsstrip op het nietige eiland Howland,
een stip in de Pacific, ruwweg halverwege
Australië en Hawaii. Pan Am en Standard Oil
17
