De Lockheed 10E Electra op het platform van Bandoeng
(Andir) gaf de Electra een grondige beurt. Zij
bezocht Gerson 'Fiets' van Messel, die toen
als captain voor de KNILM vloog, thuis in
Bandoeng.
Helaas zijn alle tastbare herinneringen aan
die bewuste avond bij de bewuste inval van
Japan in maart '42 verloren gegaan.
Op 27 juni vloog ze (verlaat) verder naar
Koepang, waarna ze op 28 juni Port Darwin
in Australië bereikte. Later komen we op
Amelia's verblijf in Ned. Indië in een apart
hoofdstuk terug.
Tenslotte zette ze de Electra op 29 juni om
14 uur 2 aan de grond te Lae, op Nieuw
Guinea. Gedurende de vlucht was het Ame
lia duidelijk geworden, dat Fred niet geheel
van zijn oude gewoonte af was en dat zij zelf
wel eens méér aan navigatie zou moeten
doen dan ze verwacht had. Dat beviel haar
maar matig. Ook zij wist, hoewel tweederde
van de reis nu achter haar lag, dat het
moeilijkste stuk nog moest komen: vierdui
zend km naar Howland en daarna 3000 km
naar Hawaii. Op Howland was inmiddels
door de 'Itasca' een kortegolfzender geïn
stalleerd en halverwege Lae en Howland lag
nu ook de 'Ontario', een schip van de
Amerikaanse marine, als baken voor anker.
Ten oosten ervan lag de 'Shaw' op de route
naar Hawaii.
En Noonan had al problemen met zijn
chronometers gehad. Uiterst nauwkeurige
tijdwaarneming was van het grootste belang,
maar noch het vliegveld van Lae noch de
Electra konden de tijdsignalen, die door de
Amerikaanse marine werden uitgezonden,
ontvangen. Amelia werd ongerust en no
teerde haar gemengde gevoelens in haar
logboek: 'We zullen alle mogelijke hulp
nodig hebben om Howland te vinden'.
Harry Balfour, radiotelegrafïst te Lae, check
te de radio's van de Electra de dag vóór het
vertrek. Balfour hielp Amelia door voor haar
een zg. vertrekvenster uit te rekenen, dat op
10 uur's morgens zou liggen, zodat ze op de
20
