se jagers neergeschoten, dan wel door een
defect of brandstoftekort gedwongen tot
een landing bij of op een eiland dat onder
Japanse jurisdictie viel.
Hun moeilijkheden om Howland te
vinden, alsmede de problemen om con
tact te krijgen met de 'Itasca', waren
onderdeel van het scenario dat een
verdwijning vereiste om de tijd te creëren
die nodig was om over het verboden
gebied te vliegen en de zeer geheime
opdracht uit te voeren. Een variant
hierop was dat de zoekactie die automa
tisch op de verdwijning zou volgen, de
Amerikaanse marine in staat zou stellen
op legitieme wijze op of langs de
Marshall-eilanden te 'snuffelen'.
4. Amelia Earhart en Fred Noonan werden
gevangen genomen en tesamen met de
restanten van de Lockheed Electra over
gebracht naar Saipan. Beiden overleef
den het niet: Amelia stierf aan dysentrie
en Fred Noonan werd onthoofd. Alle
sporen werden door de Japanners zeer
bewust uitgewist.
In de afgelopen 50 jaar zijn er tal van
getuigen geweest, die tegenover onderzoe
kers verhalen hebben verteld over 'een
blanke man en vrouw' die ze gedurende
1937 in Japanse kampen, op bases of zelfs in
hotels hadden gezien. De meest voorkomen
de plaats in al deze verhalen was het eiland
Saipan.
Op Saipan werden op enkele plaatsen de
vermeende gebeenten van Amelia en Fred
opgegraven.
Na publicatie in 1966 van het boek 'In search
for Amelia Earhart' van radiojournalist Fred
Goerner, barstte de zoekkoorts pas goed los.
Goerner was het die als eerste met gebeenten
uit Saipan terugkeerde. Maar jammer voor
hem: ze bleken van iemand anders te zijn!
De door hem opgevoerde getuigen maakten
echter een betrouwbare indruk.
Onder hen was een missionaris, die de
Japanse bezetting wonderwel had overleefd.
Goerner dook zelfs in de haven van Tanapag
(Saipan) naar vermeende restanten van de
Electra, die daar volgens bewoners in 1937
zou zijn neergestort.
Men had daarna een blanke man en vrouw
door de Japanners zien afvoeren. Goerner
vond enkel oud roest en (inderdaad) wat
vliegtuigonderdelen. Zelfs Paul Mantz werd
er nog bijgesleept, toen Goerner zijn vondst
op een persconferentie presenteerde. Maar
helaas voor Goerner: het waren Japanse
onderdelen
Mantz deed er het zwijgen toe. Hij bleef er
bij dat Amelia en haar Electra pardoes in de
plomp waren gevallen.
In de officiële Japanse archieven is omtrent
Amelia's en Fred's lot niets te vinden, zegt
men Maar veel is in augustus 1945
vernietigd of niet onderzocht. Paul Mantz
blijft erbij dat 'de hele chaos rond de
frequenties en Amelia's te grote vertrouwen
in Fred Noonan wel moesten leiden tot een
gedwongen landing op zee'. Dat ze de
sleepantenne, cruciaal voor de radiopeiling,
in Californië achterliet, vond Mantz 'de
grootste blunder aller tijden'.
Een heel ander verhaal is dat van Thomas E.
Devine, die in juli 1944 op Saipan was
gelegerd, vlak na de val van het eiland. Naar
zijn zeggen zag hij daar een tweemotorige
Lockheed Electra 10E met het registratie
nummer NR 16020 in een zwaar bewaakte
hangar staan.
De dag erop, 's avonds, zag hij hoe het
vliegtuig aan alle kanten werd gefotogra
feerd. Hij en een andere soldaat werden,
onder bedreiging met wapens, weggestuurd.
Een half uur later hoorde hij een doffe knal.
Hij ging kijken en zag de Electra, die naar
buiten was gerold, in vlammen opgaan. De
fotograaf en wat ander personeel, enkelen in
burger, stapten verderop in een vliegtuig en
vertrokken.
Een verzonnen verhaal? Het type en het
registratienummer van het vliegtuig stem
men overeen met dat van Amelia. Bovendien
had Devine een kameraad bij zich die alles
kon getuigen. Pure fantasie, of verwarring
met vliegtuigtypen
Een andere soldaat hoorde over een koffer,
die in een hut op e'en van de Marshall
eilanden was gevonden met kranteknipsels
over Amelia Earhart, enige dameskleding en
24
