Millet motorfiets met rotatiemotor in het achterwiel.
vaart moet onbetwist de Australiër Lawrence
Hargrave (1850-1^915) worden gerekend.
Deze man hield zich aanvankelijk bezig met
het bouwen en beproeven van z.g. kastjesvlie
gers. Later maakte hij vliegtuigmodellen,
waarbij de propeller door vooraf opgewon
den rubberstrengen werd aangedreven. In
een volgend stadium construeerde hij eigen
handig kleine stoommachientjes om de pro
pellers van de modellen aan te drijven. In
1889 ontwierp hij een motortje, waarmee de
krukas stilstond en de cilinders roteerden.
Dit apparaatje woog slechts 2.125 gram en
maakte 456 toeren per minuut. Hargrave
voelde er niets voor om patent op z'n rotatie
motor aan te vragen; hij vond de motor
onpractisch en zag daarom van verdere ont
wikkeling ervan af. Had hij wel patent aange
vraagd, dan zou hij hoogstwaarschijnlijk nul
op het rekwest hebben gekregen omdat een
zekere Felix Theodore Millet zulks reeds in
1888 had gedaan. Deze in 1844 geboren
Fransman was begaafd met een meer dan
normale technische knobbel. Hij bouwde
voort op het principe van de verbrandings
motor zoals destijds gelanceerd door z'n
landgenoot Etienne Lenoir, die reeds in
1862 met een - van een gasmotor voorzien -
vierwielig vehikel de 10 km lange afstand van
Parijs naar Joinville aflegde. Millet verscheen
in 1892 publiekelijk met een driewielige
motorfiets. In het voorwiel had hij een door
hem ontwikkelde vijfcilinder rotatiemotor
gebouwd, waarvan de cilinders als spaken
fungeerden. Om de motor enigzins te
beschermen tegen de schokken, die het
onafgeveerde voorwiel te verduren kreeg van
de kuilen en gaten in de slecht geplaveide
straten, had hij de cilinderkoppen met stro
ken verenstaai aan de velg verbonden. Op
deze wijze hoopte hij een min of meer soepe
le ophanging van de motor te verkrijgen.
Een volgende motorfiets voerde hij tweewie
lig uit, nu met de rotatiemotor in het achter
wiel.
Hoewel hem patent op z'n uitvinding was
verleend, sloeg hij alle aanbiedingen om z'n
motor in serie te bouwen af. Nadat hij aan
lager wal was geraakt en in een schuurtje
woonde, dat tevens als werkplaats diende,
leek hij in te gaan op een aanbieding van een
Engelsman. Toen hem duidelijk werd, dat hij
zich moest verplichten om in Engeland te
gaan wonen, haakte hij af. In het begin van
deze eeuw verviel hij in zodanige armoedige
omstandigheden, dat hij z'n patentrechten
18
