Het vliegkampschip sleutel voor het winnen van de oorlog in de Pacific digd. Ik vertelde al hoe blij we waren dat er, ondanks de klap en de grote hoeveelheid benzine die over de gloeiende motor stroom de, geen brand was ontstaan. Hoeveel benzi ne ik over mijn body had gekregen bleek tij dens het vervoer bij de eerste verbandplaats, toen ik voor de hevige pijn (gebroken ribben en flinke kneuzingen zijn niet zo plezierig) een blikken schuifdoosje met hoofdpijnta bletten uit mijn pantalon haalde, omdat men bij die verbandplaats zoiets helaas niet had. Toen ik dat blikje openschoof, liep er prompt benzine uit Gerd Roeloffzen Nu het meer dan vijftig jaar geleden is dat de geallieerden in Normandië land den en zo de bevrijding van West Europa tot stand kwam, mag men niet verge ten, dat er toen ook een immense oorlog in het Verre Oosten aan de gang was, vooral in de Pacific, waar de strijd ter zee zich vooral afspeelde met een nieuw fenomeen, het vliegkampschip, of te wel 'carrier'. Hierna de ontwikkeling van de 'carrier' en leidend tot de Slag bij Midway tussen de Amerikaanse en Japan se Marine. Waren de Slag om Engeland, die bij Stalingrad, El Alamein, Nor mandië en om de Atlantische Oceaan (die het langst duurde), cruciale keer punten voor de geallieerde overwinning in Europa, de Slag bij Midway was dat voor de Pacific. Die leidde de val van Japan in! INLEIDING De ontwikkeling van de aircraftcarrier, ook wel 'carrier' in het Nederlands genoemd, of anders vliegkamp- of vliegdekschip begon in 1910 toen Ely met een wiel-vliegtuig van een geïmproviseerd voordek van een Amerikaans oorlogsschip startte en een korte vlucht maakte. Enige maanden later zou hij ook op een dito achterdek landen. Tegelijk begon de ontwikkeling van drijver vliegtuigen en vliegboten, die met een kraan te water werden gelaten, hun opdracht uit voerden en daarna met een kraan weer aan boord werden gebracht. Aldus kwam het vliegtuig aan boord van grotere schepen en werd het vliegtuigmoederschip ontwikkeld. De katapult vergemakkelijkte de lancering. Na de Eerste Wereldoorlog, waarbij het vlieg tuig 'zich bewezen had', gingen bij de grote marines de ontwikkelingen met wielonder- stel-viiegtuigen aan boord steeds verder. Eerst werden slagkruisers tot carrier ver bouwd, of koopvaardijschepen van een vlieg- dek voorzien voor het opdoen van ervaring, en kwam ook de van begin af ontworpen car rier. De Britten hadden daarbij als concept, dat het vliegdek gepantserd was, hetgeen in de oorlog van groot belang bleek. De grootte van de schepen hing af van wat voor tonnage zij van oorsprong hadden, of wat men bij oor spronkelijke ontwerpen het als taak gaf. Meestal lag die grootte in de orde van 22.000 ton of meer. Die was verder afhankelijk van de taken en de boordvliegtuigen. Daarbij heerste nog eerst de gedachte dat een boordvliegtuig nodig was om de vijand te verkennen, hem schade te berokkenen, waar na de slagvloot de vijand tot zinken zou bren gen. 'De ogen van de vloot' werden met de ontwikkeling van torpedo's, bommen en mitrailleurs al spoedig ook 'de lange armen met vuisten van de vloot', die zowel defensief als offensief konden worden gebruikt. Reeds in de Eerste Wereldoorlog hadden Britse boordvliegtuigen getoond een vuist(je) te kunnen maken, toen een aanval 24

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Nieuwsbrief Militaire Luchtvaart Museum | 1995 | | pagina 24