gang was, kregen de cirkelende 6 Avengers
en de 4 Marauders opdracht de Japanse sche
pen met torpedo's aan te vallen. 1 Avenger
en 2 Marauders konden nog naar Midway
terugvliegen zonder dat er schade aan de
Japanse schepen was toegebracht. Deze aan
val en het feit, dat de leider van de Japanse
aanval al op de terugweg admiraal Nagumo
adviseerde nog een aanval op Midway te
doen, deed hem meteen na 07.00 uur beslui
ten tot nog een 'strike' op Midway. Echter,
36 Zero's, 36 Kate torpedovliegtuigen en 36
Val duikbommenwerpers stonden klaar voor
een aanval op de Amerikaanse schepen, die
nog steeds niet waren verkend.
Door zijn besluit moesten torpedovliegtui
gen van bommen worden voorzien, hetgeen
zeker een uur zou duren. Voorts zou de eer
ste 'strike' ondertussen komen landen. Te
07.28 uur raporteerde een drijververkenner
van de kruiser TONE: 10 vijandelijke sche
pen ca. 240 mijl van Midway.
Dat betekende dat de Amerikanen 'maar'
200 mijl van de Japanse carriers waren. Nagu
mo wist nog steeds niet of er carriers bij het
Amerikaanse verband waren.
De verkenner van de TONE meldde te 07.58
uur dat het 5 jagers en 5 kruisers waren,
waardoor Nagumo besloot de 'strike' op
Midway toch te laten doorgaan. Maar te
08.20 meldde de TONE's verkenner, dat hij
ook een carrier had gezien en apart nog 2
kruisers.
Van Midway waren echter 27 duikbommen
werpers en 15 B-17's op weg, die te 08.10 uur
een aanval begonnen op de HIRYU.
De onervaren vliegers van de 16 Dauntless
duikbommenwerpers maakten hun aanval
eigenlijk in glijvlucht en werden door Zero's
afgeslagen. De B-17's voerden hun aanval uit
van 20.000 vt en zeiden ten onrechte treffers
te hebben geboekt. Juist toen hun aanval
over was, kwamen nog eens 11 oude Vindica
tor duikbommenwerpers van Midway een
aanval doen, die gericht werd op twee slag
schepen. 12 duikbommenwerpers werden
afgeschoten en de overigen kwamen zwaar
beschadigd terug op Midway. De onervaren
heid van de vliegers betaalde een hoge prijs!
Juist toen die laatste aanval over was kwam de
'eerste Japanse strike' terug om te landen.
De 36 Zero's bestemd voor cle tweede 'strike'
waren echter gestart om de Midway-aanval-
lers af te slaan. De dekken stonden vol met
vliegtuigen, die in plaats van bommen torpe
do's moesten krijgen. Wat te doen?
De raad de tweede 'strike' naar de verkende
Amerikaanse carrier te sturen zonder Zero
escorte en zonder de geëigende wapens,
wees Nagumo af; het risico was te groot. Kort
na 08.30 uur waren de dekken vrij voor de
terugkerende eerste strike. Te 09.18 uur was
een ieder geland en moesten de vliegtuigen
worden verplaatst om de volgende strike van
45 Kate torpedovliegtuigen, 36 Val duikbom
menwerpers en 12 Zero's te 10.30 uur te
laten afvliegen. Met 30 knopen werd koers
noord gegaan, de vijand tegemoet. Er heer
ste grote onrust toen een vooruitgeschoven
torpedobootjager Amerikaanse vliegtuigen
rapporteerde. Wat nog aan Zero's kon star
ten werd gestart, maar op de dekken van de
vier Japanse carriers heerste pandemonium
vanwege het parkeren, het benzine- en torpe
doladen.
WAT ER BIJ DE AMERIKANEN
GEBEURDE
TF 16 en TF 17 waren N.O. van Midway geko
men en hoopten op een verkenningsbericht
van de Catalina's. In de nacht van 3 op 4 juni
werden op ENTERPRISE en HORNET 118
vliegtuigen voor een aanval klaar gemaakt.
YORKTOWN lanceerde om 04.30 uur op de
4e Juni 10 vliegtuigen voor een verkenning
en een Combat Air Patrol (CAP) van Wild
cats voor de luchtverdediging van de vlieg
kampschepen.
Toen te 05.34 uur de vijandsmelding van de
Catalina kwam en daarna dat twee Japanse
carriers op 200 mijl van Midway waren gesig
naleerd, besloot schout-bij-nacht Fletcher
ENTERPRISE en HORNET meteen richting
vijand te sturen. Hij liet aan schout-bij-nacht
Spruance het tijdstip van een 'strike' over.
Dat tijdstip vond Spruance moest zo zijn dat
de Japanse vliegtuigen die van de aanval op
Midway kwamen, juist weer moesten landen.
Aldus vervroegde hij het afvliegen van de
'strike' van 20 Wildcats, 68 Dauntless duik
bommenwerpers en 29 Devastator torpedo-
17