De Sopwith "Baby" (1916) nog voorzien van gladde hoofddrijvers en een staartdrijver.
te werpen, waardoor in een minimum van
tijd vier geallieerde zware kruisers op korte
afstand met 20 cm geschut en torpedo's tot
zinken konden worden gebracht. Wat er met
de vliegtuigen is gebeurd is niet na te gaan.
Mogelijk werden zij bij daglicht op een
strand gezet, of gingen zij in zee verloren.
Ook de USNavy maakte eerst gebruik van
haar drijvervliegtuigen voor verkenningen,
doch ook voor het redden van in zee terecht
gekomen vliegers. Maar de behoefte werd
steeds geringer en de risico's voor de sche
pen steeds groter, zodat sedert 1943 een
groot aantal schepen ontdaan werd van kata
pult^) en vliegtuigen, terwijl daarvoor in de
plaats meer luchtafweer werd opgesteld. Ook
bij andere marines werd om de risicofactor
voor schip en vlieger het drijvervliegtuig niet
meer meegevoerd.
HET DRIJVER VLIEGTUIG BIJ DE
KONINKLIJKE MARINE
Evenals bij andere marines kreeg het drijver
vliegtuig belangstelling van onze marinestaf.
De eerste toestellen van de MLD waren geal
lieerde vliegtuigen, die geïnterneerd waren
tijdens de Eerste Wereldoorlog. Daarmee en
met Friederichshafens en Van Berkel vlieg
tuigen werd ervaring opgedaan. Zo werd ook
aan boord van de pantserschepen met een
drijvervliegtuig gewerkt.
In eerste instantie beschouwde men het drij
vervliegtuig uitermate geschikt voor dienst in
Ned. Indië, waar speciale steunpunten en
schuilpaatsen werden aangelegd. Fokker's
drijvervliegtuigen speelden daarbij een voor
name rol, zoals de 2-motorige T.IV, die als
verkenner-bommenwerper in dienst was,
doch meer nog waren het Fokker's inge
scheepte verkenners. Men experimenteerde
met de ROOFDIER-klasse; het was eigenlijk
een primeur om aan boord van dergelijke
kleine schepen (500 ton) een vliegtuig te
hebben. De kruisers IIr.Ms. JAVA en SUMA
TRA, de toenmalige ADMIRALEN klasse tor-
pedobootjagers en ook kanonneerboten, als
mede enige schepen van de Gouvernements
Marine waren toegerust om met een drijver-
18
