Nieuws uit 'Irian Jaya' van Max Ammer
Begin januari kwam de volgende fax binnen op het Militaire Luchtvaart Muse
um met nieuws over de laatste ondekkingen van Max Ammer op zijn zoek
tocht naar een te bergen Curtiss P-40 Kittyhawk:
Beste Bas
De allerbeste wensen voor dit nieuwe jaar! Hoe is het verder? Zoals je weet was de trip naar
het Sentani meer succesvol. Het toestel bleek maar 5 m. diep te liggen en de lokale bevol
king wist me de positie op ±10 m. aan te wijzen. Ondanks dit werd het toestel pas tijdens
de 2e poging gevonden (2lA uur zoeken). Er was zeer beperkt zicht 0,5/1 m- De laag
modder bleek meer dan 1 m. en was bovendien begroeid met een haast ondoordringbare
hoeveelheid waterplanten. In kort was het de meest onplezierige duiklokatie die je kunt
voorstellen, je moest je door de waterplanten heen graven en kwam daarbij vaak vast te zit
ten. Lostrekken of andere beroering van de bodem bracht direct volledige vertroebeling
en er was dan echt minutenlang letterlijk geen hand meer voor ogen te zien.
Het toestel is 19 jaar geleden gevonden door een medewerker van de M.A.F. Mission Avia
tion Fellowship, de heer Wally D. Wiley. Hij heeft me de globale lokatie verteld en hetgeen
hij van het toestel wist. N.l. dat het toestel toen cpt. was aangetroffen met een geknakte
staart. Het toestel had toen geen corrosie en was geheel cpt. Naderhand echter heeft men
geprobeerd het voor de schrootwaarde te bergen en omdat het een eenvoudig te bereiken
plaats is, heeft men met behulp van een vrachtwagen met een kabel het toestel op het land
trachten te trekken. Hierdoor is schade ontstaan. Door het zeer slechte zicht en doordat
het toestel langzaam geheel in de modder verdwijnt is deze schade niet eenvoudig vast te
stellen.
Het toestel steekt tot aan de rand van de cockpit in de modder. Er zijn foto's en dia's
gemaakt, maar deze zullen door de zeer slechte omstandigheden ter plaatse een beperkte
indruk geven. Wat is er aangetroffen? Op 5 meter diepte ligt een P-40. Het toestel is niet
door souvernirjagers leeggeplukt! Naast het gedeelte dat uitstak heb ik links en rechts van
de cockpit een kuil in de modder gecreëerd zodat een klein deel van de vleugels kon wor
den bekeken. Daarbij kwam de naam van de vlieger Lt. B.J. Hall tevoorschijn. Kun je daar
iets mee?? de "J" zou ook een "G" kunnen zijn, het zijn n.l. heel sierlijke letters en het zicht
was door mijn gegraaf niet al te best. Van wat ik gezien of gevoeld heb (veel moest op de
tast) is het deel zoals schets intact. Vleugels kon ik uiteraard niet zien maar leken goed.
Bas, je moetje realiseren dat ik vaak met mijn hele lichaam inclusief hoofd onder de mod
dergrens moest werken om e.e.a. te voelen. Op een paar meter van het toestel ligt nog een
deel (ik vermoed de staart). M.i. ligt er dus een P-40 van het type zoals de ML-KNIL heeft
gevlogen. Wel is er corrosie en is het of aan de achterkant zwaar beschadigd of doormid
den getrokken. Ik verwacht dat het staartgedeelte zich nog onder de modder bevind, ook
doordat er nog een stuk alluminium boven de modder uitsteekt, van het toestel heb ik als
monster meegenomen: a. plaatstuk alluminium van vermoedelijk staart, 20 x 35 cm.; b.
stukje profiel 19 cm.; c. stukje plaatmeteriaal van achter de cockpit; d. gesp op stuk leer, 12
x 10 uit cockpit; e. schakelaar/meterdeel (cockpit), stekker met kabel uit cockpit; g. slang
"assembly oxygen mask regulator"; h. kabel doorvoer/afstel? uit cockpit. Deze zaken met
de dia's komen eind januari met een groep expeditie deelnemers naar Nederland. Zelf
kom ik voor 3 weken in februari Als laatste: Het toestel is meer beschadigd dan voor-
12
