radio om assistentie gevraagd de drenkelin
gen met de aldaar gestationeerde Sikorsky S-
51 helikopter PH-HAA (OVL 2 E.G. Senger)
uit zee op te pikken. Helaas moest de heli
kopter vanwege de ruwe weersomstandighe
den afhaken. De "Soemba" moest nu trach
ten om de drenkelingen aan boord te
nemen, hetgeen geen gemakkelijk karwei
bleek te zijn. De dinghy-bemanning was tij
dens de actie bezijden de mijnenvrije vaar
route afgedreven, met als gevolg, dat een
sloep moest worden uitgezet om de totaal
verkleumde drenkelingen in veiligheid te
brengen. Hoewel deze proef niet geheel vol
gens programma was verlopen, was niette
min voldoende ervaring opgedaan om de
OSRD-organisatie verder te perfectioneren".
In ieder geval werd vanaf 1948 dag en nacht
een R-Mitchell op Valkenburg gereed gehou
den om bij het eerste OSRD-alarm op te stij
gen. Iedere week oefende de OSRD-wacht
om zo snel mogelijk met de Mitchell "airbor
ne" te zijn, hetgeen normaal tien minuten in
beslag nam. Soms gelukte het een beman
ning binnen zes minuten in de lucht te zijn,
maar dit moet wel als een absoluut record
worden beschouwd. Dank zij de voor die tijd
grote snelheid kon met de Mitchell in
betrekkelijk korte tijd een groot gebied wor
den afgezocht. De bemanning, bestaande uit
twee vliegers, een waarnemer, een telegrafist
en vier uitkijken, was tijdens de zoekslagen
geheel en al aangewezen op de "eyeball mark
one". Was eenmaal visueel contact met de
drenkelingen gemaakt, dan werd zo dicht
mogelijk in hun nabijheid de reddingboot
uitgeworpen. Deze was geheel opgevouwen
in een groot pakket in het bommenruim
opgeborgen. Eenmaal uitgeworpen, dan
ging dit aan een lijn verbonden pakket open,
waarna een zwarte parachute vrijkwam. Hier
aan was de rubberen reddingboot bevestigd.
Tegelijk met het ontplooien van de parachu
te werd de boot automatisch opgeblazen.
Eenmaal op het wateroppervlak aangeland,
werd de parachute automatisch ontkoppeld.
De lijn, waarmee het complete reddingspak
neergelaten was, werd vervolgens inclusief
de leeggekomen verpakking door een van de
uitkijken in de Mitchell binnengezwengeld.
De fel oranje gekleurde reddingboot kon
aan maximaal zeven personen plaats bieden.
In de boot vonden de drenkelingen allerlei
nuttige zaken, die hun overlevingskansen
aanzienlijk konden vergroten. Hiertoe
behoorden niet alleen de al genoemde
noodzendinstallatie, maar ook seinvlaggen,
noodrantsoenen in blik, een lichtkogelpis-
tool met vanzelfsprekend de nodige seinpa-
tronen, een zaklantaarn, een signaalspiegel
tje tot zelfs visgerei toe. In de meeste gevallen
bleef het verblijf in de reddingboot voor de
schipbreukelingen tot hooguit één a twee
uur beperkt en werden ze al snel door een te
hulp gesneld schip of een reddingboot opge
pikt1-'. Inclusief het nodige grondpersoneel
was op Valkenburg circa 60 man personeel
ingeschakeld in de OSRD-wachtdienst. De
opvouwbare reddingboten werden inclusief
alle benodigde reddingsuitrusting op het
vliegkamp in een speciale ruimte met kli
maatregeling (continu 20°C temperatuur)
opgeslagen. Al snel werd een door de MLD-
technici zelfontworpen en vervaardigde red
dingsinstallatie in gebruik genomen, die ook
later in het "Harpoon"- en "Neptune "-tijd
perk als de z.g. Ci-dropper zijn nut volop
bewees111.
De eerste Air Sea Rescue-actie, waarbij een
Mitchell werd ingeschakeld, vond naar alle
waarschijnlijkheid plaats op 27 januari 1948.
Nadat die dag twee Fireflies op weg van Val
kenburg naar Leeuwarden als "over tijd en
vermist" werden gerapporteerd, startte de R-
1 (LTZV 1 G.F. Venema) voor een ruim twee
uur durende zoekvlucht. Naderhand bleek,
dat beide Firefiy-vliegers uit de koers waren
geraakt en vanwege brandstofgebrek in het
hoge Noorden een noodlanding hadden
moeten maken. Nadien kwamen Mitchells
regelmatig in het nieuws, o.a. op 26 mei 1948
(A-18 met LTZV 2 P.N. Versteeg), op 31 mei
1949 (de R-l met wederom LTZV 2 Versteeg
tijdens een zoektocht naar het bij Goeree in
zee gedoken Zweedse sportvliegtuig SE-
ANC) en wederom de R-l op 25 oktober
1949, toen een sloep met acht opvarenden
van het op een mijn gelopen Deense s.s.
"Ivar" werd gelokaliseerd.
Tijdens de watersnood, in februari 1953 had
17
