bossen of struiken bleken de bewakers extra
nerveus en om het minst geringste begon
nen zij met mitrailleurs, geinstalleerd op
vrachtwagens te schieten, die voor en achter,
en op gelijke afstanden en tussen de colonne
meereden. Naast de colonne liepen mannen
met automatische wapens, en aan beide kan
ten patrouilleerden motorfietsen met op de
zijspan ook een mitrailleur.
Beste moment om te ontsnappen was wan
neer de weg recht was en juist dan de aan
dacht van de bewakers merkbaar verslapte.
Tot zijn verbazing zag Embry een wegwijzer
met daarop zijn naam 'Embry', de naam van
een klein Frans dorp! Op het juiste ogenblik
sprong hij weg en hield zich langs de weg
dood, want langs de wegen waren daar toen
heel wat gesneuvelden, die nog moesten wor
den weggehaald. Toen de colonne uit zicht
was en hoewel het een gaan en komen van
Duitsers was, kroop hij naar een veld waar
een vrouw, die daar werkte, hem tekens gaf
om naar een bosrand te ontsnappen. De vol
gende tien dagen waren verschrikkelijk met
alom Duitsers, zodat Embry in de open lucht
meestal in struiken schuilde. Van een sym
pathiserende boer kreeg hij kleding en
schoeisel. Al die tijd had hij weinig of niets
gegeten en was zijn been zo gaan zweren, dat
hij besloot dat met een pennenmes open te
snijden. Maar aan zich overgeven dacht hij
niet! In zijn schamele kleding voegde hij zich
bij vluchtelingen, die toen massaal een goed
heenkomen zochten. Soms werd hij aange
houden, maar wist zich ook zonder papieren
uit benarde situaties te praten; dan was hij
een vluchtende Belg, dan weer een Frans
man. Toen hij door een gehucht liep, hoor
de hij laarzen achter zich stampen en Engels
praten. Meteen gaf hij drie mannen ruimte
om te passeren. Het bleken in burger opzich
tig geklede Tommies te zijn, die hij aansprak
en raad gaf hoe weg te komen. Zij bleken
echter al op de voet gevolgd te worden door
Duitsers, die hen en ook Embry gevangen
namen. Eén van de Duitsers vertelde hij dat
hij een Belgisch-Franse refugé was. Tot zijn
ontzetting sprak de Duitser vloeiend Frans
en viel hij helemaal door de mand toen de
Duitser hem in het Vlaams aansprak.
Wetend dat zijn kansen miniem waren, nam
hij de Duitser terzijde, vertelde dat hij gelo
gen had en eigenlijk 'Gaelic' was en daarom
uit Zuid Ierland kwam. 'Ik ben hier op de
vlucht voor de Britse politie, omdat ik in
Engeland bomaanslagen heb gepleegd,' zei
Embry zo overtuigend, dat de man hem
vroeg, wat in het oud Gealic te zeggen, waar
na Embry in de enige zinnen die hij kende in
Urdu (taal uit Pakistan) de man aansprak.
Die zei dat hij hem begreep en zelf wat Gae
lic sprak, klopte Embry op zijn schouder,
wenste hem succes en gebaarde dat hij vrij
was om te gaan! Onderweg naar Parijs voeg
de hij zich weer bij Duitsers in opmars, gaf
zijn oren en ogen de kost hoe zij opereerden
en probeerde zoveel mogelijk gegevens over
vliegvelden, rustplaatsen en dergelijke te
onthouden, hopend die later terug in het VK
te kunnen melden.
Toen hij een brug te ver vond en de Somme
was overgezwommen werd hij door Duitsers
opgewacht, die hem sloegen en trapten en
bij een officier brachten. Embry vertelde
weer zijn verhaal, maar als antwoord kreeg
hij, dat hij een Brits officier was in burgerkle
ding zonder verdere indentiteit en daarom
de volgende morgen als spion zou worden
geëxecuteerd. Op ruwe wijze werd hij in een
klein vertrek met voor de deur een gewapen
de bewaker opgesloten in een boerderij, die
als hoofdkwartier van een Duitse staf dien
de. Daar de Duitsers de Conventie van Genè-
ve in die tijd vaak negeerden en het bekend
was dat Duitsers ten onrechte ontsnappende
militairen in burger doodschoten, zag Embry
de kans zeer groot ook voor het vuurpeloton
te komen en besloot hij weer te ontsnappen.
Hij vroeg zijn bewaker om een glas water, die
hem dat argeloos bracht, maar die hij zo
hard mogelijk op zijn kaak een klap gaf, dat
die ineen zeeg. Met de kolf van diens geweer
zeker makend, dat hij niet bij zou komen,
liep hij voorzichtig het gebouw uit, om een
wacht ineens in diens rug te zien, die hem
hoorde en zich naar hem toedraaide. Met
een keiharde klap van het geweer op diens
slaap, zodat die zichtbaar indeukte, werd ook
die man tot zwijgen gebracht. Een Duitser
die hij meteen erna tegen kwam met in ieder
12