bossen of struiken bleken de bewakers extra nerveus en om het minst geringste begon nen zij met mitrailleurs, geinstalleerd op vrachtwagens te schieten, die voor en achter, en op gelijke afstanden en tussen de colonne meereden. Naast de colonne liepen mannen met automatische wapens, en aan beide kan ten patrouilleerden motorfietsen met op de zijspan ook een mitrailleur. Beste moment om te ontsnappen was wan neer de weg recht was en juist dan de aan dacht van de bewakers merkbaar verslapte. Tot zijn verbazing zag Embry een wegwijzer met daarop zijn naam 'Embry', de naam van een klein Frans dorp! Op het juiste ogenblik sprong hij weg en hield zich langs de weg dood, want langs de wegen waren daar toen heel wat gesneuvelden, die nog moesten wor den weggehaald. Toen de colonne uit zicht was en hoewel het een gaan en komen van Duitsers was, kroop hij naar een veld waar een vrouw, die daar werkte, hem tekens gaf om naar een bosrand te ontsnappen. De vol gende tien dagen waren verschrikkelijk met alom Duitsers, zodat Embry in de open lucht meestal in struiken schuilde. Van een sym pathiserende boer kreeg hij kleding en schoeisel. Al die tijd had hij weinig of niets gegeten en was zijn been zo gaan zweren, dat hij besloot dat met een pennenmes open te snijden. Maar aan zich overgeven dacht hij niet! In zijn schamele kleding voegde hij zich bij vluchtelingen, die toen massaal een goed heenkomen zochten. Soms werd hij aange houden, maar wist zich ook zonder papieren uit benarde situaties te praten; dan was hij een vluchtende Belg, dan weer een Frans man. Toen hij door een gehucht liep, hoor de hij laarzen achter zich stampen en Engels praten. Meteen gaf hij drie mannen ruimte om te passeren. Het bleken in burger opzich tig geklede Tommies te zijn, die hij aansprak en raad gaf hoe weg te komen. Zij bleken echter al op de voet gevolgd te worden door Duitsers, die hen en ook Embry gevangen namen. Eén van de Duitsers vertelde hij dat hij een Belgisch-Franse refugé was. Tot zijn ontzetting sprak de Duitser vloeiend Frans en viel hij helemaal door de mand toen de Duitser hem in het Vlaams aansprak. Wetend dat zijn kansen miniem waren, nam hij de Duitser terzijde, vertelde dat hij gelo gen had en eigenlijk 'Gaelic' was en daarom uit Zuid Ierland kwam. 'Ik ben hier op de vlucht voor de Britse politie, omdat ik in Engeland bomaanslagen heb gepleegd,' zei Embry zo overtuigend, dat de man hem vroeg, wat in het oud Gealic te zeggen, waar na Embry in de enige zinnen die hij kende in Urdu (taal uit Pakistan) de man aansprak. Die zei dat hij hem begreep en zelf wat Gae lic sprak, klopte Embry op zijn schouder, wenste hem succes en gebaarde dat hij vrij was om te gaan! Onderweg naar Parijs voeg de hij zich weer bij Duitsers in opmars, gaf zijn oren en ogen de kost hoe zij opereerden en probeerde zoveel mogelijk gegevens over vliegvelden, rustplaatsen en dergelijke te onthouden, hopend die later terug in het VK te kunnen melden. Toen hij een brug te ver vond en de Somme was overgezwommen werd hij door Duitsers opgewacht, die hem sloegen en trapten en bij een officier brachten. Embry vertelde weer zijn verhaal, maar als antwoord kreeg hij, dat hij een Brits officier was in burgerkle ding zonder verdere indentiteit en daarom de volgende morgen als spion zou worden geëxecuteerd. Op ruwe wijze werd hij in een klein vertrek met voor de deur een gewapen de bewaker opgesloten in een boerderij, die als hoofdkwartier van een Duitse staf dien de. Daar de Duitsers de Conventie van Genè- ve in die tijd vaak negeerden en het bekend was dat Duitsers ten onrechte ontsnappende militairen in burger doodschoten, zag Embry de kans zeer groot ook voor het vuurpeloton te komen en besloot hij weer te ontsnappen. Hij vroeg zijn bewaker om een glas water, die hem dat argeloos bracht, maar die hij zo hard mogelijk op zijn kaak een klap gaf, dat die ineen zeeg. Met de kolf van diens geweer zeker makend, dat hij niet bij zou komen, liep hij voorzichtig het gebouw uit, om een wacht ineens in diens rug te zien, die hem hoorde en zich naar hem toedraaide. Met een keiharde klap van het geweer op diens slaap, zodat die zichtbaar indeukte, werd ook die man tot zwijgen gebracht. Een Duitser die hij meteen erna tegen kwam met in ieder 12

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Nieuwsbrief Militaire Luchtvaart Museum | 1996 | | pagina 12