Air Vice Marshal Sir Basil Embry ontvangt even na D-Day op R.A.F. Dunsfold H.M. Koningin Wilhelmi- na en ZKH Prins Bernhard. Uiterst links is de commandant van 139 Wing. De koningin reikte toen onderscheidingen uit. Haar programma werd ingekort, omdat 320 met de andere squadrons een z.g. maximum effort moest leveren boven Normandië. hand een emmer water en die hem verrast aanstaarde, kreeg aleer die iets kon doen ook zo'n dreun, dat die eveneens levenloos bleef liggen. Verder wegkomen was moeilijk, ook al omdat er alarm was geslagen. Uit wan hoop zocht Embry dekking in een grote mestvaalt, groef zich in de smurrie geheel in en wist in de nacht ongezien weg te komen, om zich daarna als stinkende vluchteling bij de Duitse opmars naar Parijs te voegen. Bij een verlaten fietsenwinkel wist hij van onder delen een fiets in elkaar te zetten en peddel de enigszins opgelucht richting Parijs. Een Duitser hield hem echter onderweg tegen. Wijzend op zijn heftig zwerend been, werd zijn fiets hem toch afgenomen en met veel pijn en welhaast uitgeput, strompelde hij naar Parijs, waar hij na enige moeite de Ame rikaanse Ambassade vond. Hij gaf zich uit voor een gestrande Amerikaan, maar werd door zijn Engels accent niet au serieux geno men en als Brit herkend. Amerika was toen neutraal en mocht hem geen verdere hulp geven. Hij kreeg echter na veel aandringen een paar honderd francs 'te leen om terug te betalen na de oorlog' en de raad zich bij het Leger des Heils te melden voor onder dak. In de volgende dagen slenterde hij als verdwaalde Amerikaan door Parijs, dat toen bezaaid was met Duitsers. Hij maakte er ken nis met clochards en criminelen, die hem hielpen. Hij gokte door bij luxieuze huizen en flats aan te bellen en scharrelde zo geld los. Daar mee kon hij een fiets kopen, waarmee hij in één dag naar Tours reed, ondanks zijn 13

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Nieuwsbrief Militaire Luchtvaart Museum | 1996 | | pagina 13