de Ambassade hotelovernachting heeft geregeld op basis van vijf éénpersoonskamers a raison van
(omgerekend) J 182.- per persoon, lichtelijk boven de begroting vonden wij. Uiteindelijk wordt een
betaalbaar hotel gevonden waar we omstreeks el 1 uur aankomen. Eindelijk weekend, eindelijk wat
rust.
Op maandag 23 oktober beginnen we om acht uur met het opbouwen van de MiG 15, die we uit
Nederland hebben meegenomen en als ruilmiddel dient voor de F-102 Delta Dagger. Als we den
ken om twaalf uur te kunnen gaan eten dan is dat een utopie. Er is slechts een soort eetzaaltje voor
dienstplichtigen maar dat zaaltje komt na bezichtiging niet in aanmerking. Na informatie te hebben
ingewonnen blijkt dat de Officieren en de Onder-Officieren niet gewend zijn te eten om die tijd
want hun werkdag loopt van 08.00 uur tot 14.30 uur en daarom begint de lunchtijd pas om 15.00
uur. Men verwacht van ons dat we ons aan de Griekse gewoonte aanpassen. Als we dat echt zouden
doen dan zijn we met de Kerstdagen nog aan het sleutelen!
Na overleg met de commandant krijgen we toestemming om zolang te werken als gepland, zij het
dat er altijd een Griekse Officier moet zijn voor toezicht. Vie werken door tot zes uur en gaan naar
het hotel.
De volgende ochtend beginnen we om acht uur met de werkzaamheden en plaatsen de staart, mon
teren het landing gear, de stabilizer en de fairings. We besluiten de montage van het vliegtuig al te
maken en gaan dus door tot acht uur 's avonds.
Op woensdag 25 oktober vertrekken we omstreeks negen uur naar het vliegveld Eleysis (Elefsina)
ten Zuiden van Athene en komen er om elf uur aan en worden prompt geconfronteerd met dezelf
de situatie als die op Tatoi. Eten en slapen is niet geregeld en niet langer werken dan half drie! Na
overleg met de Commandant Vliegbasis wordt een goede regeling getroffen en we gaan op zoek naai
de Flight Line Delta Daggers die niet zo moeilijk is te vinden. Echter een probleem. Het dichtst
bijzijnde gebouw ligt op een afstand van circa 800 meter. We leggen uit dat we een onderkomen
nodig hebben voor het gereedschap, om je te kunnen verkleden, om koffie te zetten etcetera. Men
stelt voor een tent te plaatsen maar ze komen uiteindelijk opdagen met een commandowagen uit de
tijd van Archimedes. Het voertuig is sinds jaar en dag niet gebruikt en daarom heeft men de auto
schoongespoten en ontsmet, met uitzondering van enkele dode vogels.
Voor de sanitaire voorzieningen zijn we toch aangewezen op het eerder genoemde gebouwtje. Wel
werd nog een waterwagen beloofd maar het water mocht beslist niet voor consumptie worden
gebruikt. Om half drie blijken we opeens geheel alleen te zijn, ook de "oppas" is verdwenen. We
laden het gereedschap verder in en brengen alles in gereedheid voor de demontage van de Delta
Dagger die naar Tatoi vervoerd moet worden. We besluiten de we rkdag om 18.00 uur.
Op donderdag beginnen we om acht uur en we ontmoeten de ons toegezegde Griekse assistentie
voor het ontmantelen van de Delta Dagger. Eén gepensioneerde militair die in het grijze verleden
wel eens aan een Delta Dagger had gewerkt, vloeiend Grieks sprak maar geen woord Engels. Heel
langzaam beginnen we aan de Griekse toestanden te wennen.
We maken een werkplan en we beginnen met het verwijderen van de wing fairings waarvoor een
2000 nagels en schroeven moeten worden uitgeboord. Om de vleugels te verwijderen moet eerst de
motor worden verwijderd en dat kan alleen maar met behulp van speciale rails en een speciale trol
ley. Om één uur is er nog geen assistentie en ik ga weer naar de commandant vliegbasis en verwijs
daarbij naar de eerder gemaakte afspraken van de Griekse Luchtmacht met het Militaire
Luchtvaartmuseum waarvan ik gelukkig een copie bij me heb. Uiteraard wist de commandant niets
12
