praat wat met de TIRPITZ te doen. Het schip
hield immers een heel vlootverband in de Noord
Europese wateren, dat anders in de Pacific zou
kunnen worden ingezet.
Het risico dat toch weg te zenden, werd te groot
geacht, waarmee nog eens het principe van 'a
fleet in being', al eerder in de geschiedenis
getoond, weer werd bewezen. Dé enige oplos
sing was: Zink de TIRPITZ!
Voor de R.A.F. werd daarom het plan om een
bom van 12.000 lbs (5.448 kg) en van 22.000
lbs (9.988 kg) te produceren versneld. Die bom
men waren ontwerpen van dr. Barnes, de man
die ook de dambusters ontwierp. De gestabili
seerde automatische bommenrichtkijker(SABS)
werd verder ontwikkeld, die beter zou zijn dan
de Amerikaanse Norden kijker.
Voorts werden bij Southampton in het geheim
mini-onderzeeboten gebouwd, die later in
Schotland met hun bemanningen zouden oefe
nen.
En tenslotte was er een levendig verkeer tussen
de Shetland eilanden en onbespiede kreken aan
de Noorse kust (kustlengte is ca 3.200 km),
waarvoor veelal vissersschepen werden
gebruikt door Noorse en Britse agenten. Het
kwam uit het brein van één van hen om de TIR
PITZ met bemande torpedo's aan te vallen.
Aldus ontstond de operatie Title, toen er zeker
heid was dat de TIRPITZ weer bij Trondheim
lag.
Een Noorse vissersboot ARTHUR, bemand
door Noren, werd daarvoor voorzien van een
geheim compartiment, waarin kikvorsmannen
van de Royal Navy en hun duiktuig konden
schuilen. Voorts werd het schip aangepast om
twee z.g. chariots (=strijdwagens) onder water
op speciale uithouders mee te voeren. Dat
waren speciale door een twee kikvorsmannen
bestuurde torpedo's van 53 cm, met een af te
koppelen explosieve kop van 275 kg. Met een
vaartje van 3 mijl kon ca. 18 mijl onderwater
worden afgelegd. De chariots werden op dek
onopvallend onderzeilen vastgezet om nabij het
doel te water te worden gelaten. Bij het doel
zouden de Britse kikvorsmannen te water gaan,
hun 'chariots' loskoppelen en onder water naar
het doel varen, om dan de explosieve kop met
tijdklok daaraan te bevestigen. In Schotland
werd onder diverse weersomstandigheden met
succes geoefend met het slagschip RODNEY
als doel.
Eind october 1942 begon Title. In hoge zeeën
kwam de ARTHUR bij de Noorse kust. De
motor haperde, een nieuwsgierige argeloze Noor
maakte het de bemanning even moeilijk en
tevens kwam de Luftwaffe een kijkje nemen.
Doch men zette door. Juist toen zij langs Duitse
schepen kwamen, begon de motor weer te sput
teren. Die werd echter in een klein vissersdorp
je door een uit zijn bed gehaalde smid weer
opgelapt.
Op 31 october om 07.00 uur op weg naar
Trondheim kon een Duitse patrouille niets fouts
aan de valse scheepspapieren vinden. Die had
ook niet de twee torpedo's onder het schip in het
heldere water gezien.
Juist bij de TIRPITZ kwam er een zware dei
ning, die de ARTHUR heftig deed stampen en
slingeren, met gevolg dat de torpedo's loskwa
men en zonken; één had daarbij echter de
schroef geraakt. De missie was zo dichtbij de
TIRPITZ mislukt. Met de gammele motor en
kapotte schroef was er geen terugweg mogelijk.
Daarom werd de ARTHUR tot zinken gebracht
en werd gepoogd naar de 110 km oostelijk gele
gen Zweedse grens te komen. In twee groepen
van vijf kwam men er. De ene groep zonder
enige moeite, met alleen maar gastvrije boeren.
De andere had alleen maar problemen. Juist bij
de grens werd die groep door Duitsers ontdekt.
Er volgde een schotenwisseling. Eén Duitser
kwam om, een Britse kikvorsman werd gewond
en moest achterblijven. Die kwam voor een
Duitse krijgsraad en werd als z.g. franc tireur
gefusileerd, hoe hij ook aantoonde een ontsnap
pende Britse marineman te zijn.
Daarvoor moest admiraal Raeder later in
Neurenberg terechtstaan.
Toen Hitler over deze operatie hoorde, ontstak
hij in toorn tegenover admiraal Raeder. Hij
wilde actie en niet passief gesluimer in de fjor-
27