praat wat met de TIRPITZ te doen. Het schip hield immers een heel vlootverband in de Noord Europese wateren, dat anders in de Pacific zou kunnen worden ingezet. Het risico dat toch weg te zenden, werd te groot geacht, waarmee nog eens het principe van 'a fleet in being', al eerder in de geschiedenis getoond, weer werd bewezen. Dé enige oplos sing was: Zink de TIRPITZ! Voor de R.A.F. werd daarom het plan om een bom van 12.000 lbs (5.448 kg) en van 22.000 lbs (9.988 kg) te produceren versneld. Die bom men waren ontwerpen van dr. Barnes, de man die ook de dambusters ontwierp. De gestabili seerde automatische bommenrichtkijker(SABS) werd verder ontwikkeld, die beter zou zijn dan de Amerikaanse Norden kijker. Voorts werden bij Southampton in het geheim mini-onderzeeboten gebouwd, die later in Schotland met hun bemanningen zouden oefe nen. En tenslotte was er een levendig verkeer tussen de Shetland eilanden en onbespiede kreken aan de Noorse kust (kustlengte is ca 3.200 km), waarvoor veelal vissersschepen werden gebruikt door Noorse en Britse agenten. Het kwam uit het brein van één van hen om de TIR PITZ met bemande torpedo's aan te vallen. Aldus ontstond de operatie Title, toen er zeker heid was dat de TIRPITZ weer bij Trondheim lag. Een Noorse vissersboot ARTHUR, bemand door Noren, werd daarvoor voorzien van een geheim compartiment, waarin kikvorsmannen van de Royal Navy en hun duiktuig konden schuilen. Voorts werd het schip aangepast om twee z.g. chariots (=strijdwagens) onder water op speciale uithouders mee te voeren. Dat waren speciale door een twee kikvorsmannen bestuurde torpedo's van 53 cm, met een af te koppelen explosieve kop van 275 kg. Met een vaartje van 3 mijl kon ca. 18 mijl onderwater worden afgelegd. De chariots werden op dek onopvallend onderzeilen vastgezet om nabij het doel te water te worden gelaten. Bij het doel zouden de Britse kikvorsmannen te water gaan, hun 'chariots' loskoppelen en onder water naar het doel varen, om dan de explosieve kop met tijdklok daaraan te bevestigen. In Schotland werd onder diverse weersomstandigheden met succes geoefend met het slagschip RODNEY als doel. Eind october 1942 begon Title. In hoge zeeën kwam de ARTHUR bij de Noorse kust. De motor haperde, een nieuwsgierige argeloze Noor maakte het de bemanning even moeilijk en tevens kwam de Luftwaffe een kijkje nemen. Doch men zette door. Juist toen zij langs Duitse schepen kwamen, begon de motor weer te sput teren. Die werd echter in een klein vissersdorp je door een uit zijn bed gehaalde smid weer opgelapt. Op 31 october om 07.00 uur op weg naar Trondheim kon een Duitse patrouille niets fouts aan de valse scheepspapieren vinden. Die had ook niet de twee torpedo's onder het schip in het heldere water gezien. Juist bij de TIRPITZ kwam er een zware dei ning, die de ARTHUR heftig deed stampen en slingeren, met gevolg dat de torpedo's loskwa men en zonken; één had daarbij echter de schroef geraakt. De missie was zo dichtbij de TIRPITZ mislukt. Met de gammele motor en kapotte schroef was er geen terugweg mogelijk. Daarom werd de ARTHUR tot zinken gebracht en werd gepoogd naar de 110 km oostelijk gele gen Zweedse grens te komen. In twee groepen van vijf kwam men er. De ene groep zonder enige moeite, met alleen maar gastvrije boeren. De andere had alleen maar problemen. Juist bij de grens werd die groep door Duitsers ontdekt. Er volgde een schotenwisseling. Eén Duitser kwam om, een Britse kikvorsman werd gewond en moest achterblijven. Die kwam voor een Duitse krijgsraad en werd als z.g. franc tireur gefusileerd, hoe hij ook aantoonde een ontsnap pende Britse marineman te zijn. Daarvoor moest admiraal Raeder later in Neurenberg terechtstaan. Toen Hitler over deze operatie hoorde, ontstak hij in toorn tegenover admiraal Raeder. Hij wilde actie en niet passief gesluimer in de fjor- 27

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Nieuwsbrief Militaire Luchtvaart Museum | 1996 | | pagina 27