sten op. Daarom dienen uitkomsten ver buiten het verwachtingspatroon te worden beschouwd als
verdacht en ze moeten niet naar het hoofdtraject van de redenering gerangeerd worden: de stelling
over de bolvorm van de Aarde, het water meegerekend, moet niet worden verlaten omdat de vorm
van de rots van Gibraltar zo onregelmatig is. Nogmaals kortom, voor de afloop van het Howland
incident bestaan commerciële argumenten en naïeve theorieën genoeg. Maar géén kwantitatief of
historisch onderbouwd argument is te vinden voor het aanlanden, al of niet separaat van beman
ning en vliegtuig, waar dan ook.
6. Conclusies van het Onderzoek
In dit onderzoek van brandstofhoeveelheden en brandstofverbruik is aangegeven dat niet een struc
tureel brandstof tekort de oorzaak is geweest van het niet bereiken van Howland. Te 18:00 GCT zou
de nog te vliegen afstand, mits men zich op het goede aanvliegpad bevonden had 180 mijl zijn
geweest. De 87-octaan brandstofvoorraad alléén was toen voldoende voor een actieradius van 264
mijl. Omdat het vliegtuig zich te 19:12 GCT met slechts 45 gallons benzine aan boord dicht bij
Howland T.P. bevond (16 mijl) [36] is het echter niet mogelijk, dat ver verwijderde alternatieve
bestemmingen zijn aangevlogen toen het vinden van Howland mislukte. Afgelegen eilanden zoals
Mili Atol (840 mijl, 5 uur) in de Marshalls naar het Noorden of Gardner in de Phoenix Eilanden
(408 mijl, 2 3/4 uur) naar het Zuiden, om maar twee te noemen van de vele die de revue sindsdien
in de literatuur gepasseerd hebben, waren onbereikbaar. Het enige door de Earhart - Noonan
bemanning nog met succes aan te vliegen eilandje zou Baker geweest zijn, van Howland 40 mijl
naar het Zuiden. Daar is noch van het tweetal noch van hun vliegtuig iets gevonden. De officiële
lezing waardoor de mythe zich aanvankelijk niet zonder slag of stoot liet intimideren is, dat Amelia
het vliegtuig op open zee moest neerzetten. Die lezing vinden wij nog eens numeriek bevestigd. Met
Noonan is zij daarbij verongelukt. Het water op 100 mijl van Howland naar het noordwesten is
2.000 tot 5.000 meter diep, het zou met geavanceerde apparatuur wel mogelijk zijn nog iets van het
vliegtuig terug te vinden. Het navigatie-onderzoek laat zien dat het zou kunnen zijn ondergegaan
bij de kaartcoördinaten W.L.177°23'.0; N.B.01°59'.0, 181 mijl oostelijk van de benedenmeridiaan
van Greenwich en 137 mijl noordelijk van de evenaar. Dat is 97 mijl noordwestelijk van Howland,
die afstand komt ook overeen met de circa 100 mijl die daar veelal voor wordt aangenomen.
Howland was zichtbaar van een afstand van 12 mijl bij goed weer. De helft daarvan [37] ging voor
Noonan verloren doordat zijn kaartcoördinaten een westwijzende fout van 6 mijl noteerden. Een
eveneens westwijzende 10 mijl, in het tijdperk geheel geaccepteerde positie-afwijking [38] van
vliegtuig en laatste richtpunt op 150 mijl van Howland A.P. heeft waarschijnlijk de ondergang van
de twee uiterst waardevolle luchtvaartpioniers ingeleid [39]. Ingeleid, niet veroorzaakt, want behal
ve de coördinatenfout was daar ook nog het gebruik van onvoldoende beproefde, niet over en weer
aangepaste radiopeilers.
Conclusions of the Inquiry
It has in this inquiry into fuel supplies and management during the Earhart - Noonan flight from
New Guinea to Howland Island, Pacific, been shown that a 19:12 GCT radio message about dwind
ling supplies concerned 45 U.S.gallons remaining reserves at the estimated landfall point of time.
It was not fuel shortage which in first resort caused the missing of the destination. It has however,
also come to light that diminutive supplies towards the end of the journey did not allow to reach
13
